~Gedwongen liefde~

''Wat een heerlijk weertje!'' zei Denise. ''Ja he!''zei ik.
Denise haakte haar arm in de mijne en keek me nieuwsgierig aan. ''Vertel! Hoe is Ilias? Hij leek me wel iets voor jou'' zei ze.
''Het is echt een schatje!'' zei ik glimlachend. En het was niet eens gelogen. We liepen kletsend de H&M in. ''Yas, kijk 's!'' zei Denise terwijl ze een jurkje omhoog hield. ''Aaah, die is leuk!'' zei ik. ''Even passen'' zei ze lachend en liep weg. Geconcentreerd keek ik verder. Ik zag een jurkje dat mijn aandacht trok en zocht mijn maat. ''Pinar?'' hoorde ik iemand mijn naam zeggen. Ik keek om. Rogier!.
''Wat doe jij hier?'' siste ik. ''Kan ik ook aan jou vragen. Waar is je man'' zei hij bot. Ik draaide me om en ging verder met zoeken.
Rohier ging achter me staan. ''Hoe lang wil je dit nog volhouden?'' fluisterde hij in mijn oor. Ik draaide me weer naar hem om.
''Laat me gewoon met rust! Ik hou van je, maar het kan gewoon niet! Ga verder Rogier, laat alles achter je'' zei ik.
''Kan niet. Ik kan jou niet vergeten Pinar. Je weet niet wat je met me doet'' zei hij. ''Je zult toch verder moeten gaan zonder mij. En blijf gewoon weg alsjeblieft. Het doet meer pijn als we elkaar blijven zien'' zei ik. Het deed me ook echt pijn. Ik wilde verder gaan met Ilias.
Maar ik kon Rogier niet snel vergeten. ''Waarom Pinar?'' vroeg Rogier. Denise kiep op ons af. ''Past precies!'' zei ze zonder in de gaten te hebben dat Rogier erbij stond. Ze keek op en fronste haar wenkbrauwen. Ik had niemand wat verteld over mij en Rogier.
Zelfs Denise niet. Ik kuchte. ''Uuuhm, Denise. Dit is Rogier. Vriend van me broer'' stelde ik hun aan elkaar voor. Ze glimlachten naar elkaar.
''Ik moet gaan, doe de groeten aan Ilias'' zei Rogier. En weg was hij.