Sk8erGirl oo01

Je staart voor je uit. Nietsvermoedend wat er om je heen gebeurt. Geen gedachten in je hoofd en geen geluid om je heen. Je hoort zachtjes je naam in de verte.
"Ceciel. Cil! Cil hoor me? Bitte Cil." Zei een stem. Het was een meisjes stem. Ergens kwam die stem je bekent voor.
"Ja, ik hoor je." Zei je. "Wat is er?" Vroeg je aan het meisje dat ongeduldig, maar toch een beetje bezorgd naar je keek.
"Je moet op." Zei ze. Je kijkt naar wat je in je hand vast heb. Een skateboard. Je komt weer bij zinnen.
"Oh, Okay. Bedankt, Lisa." Zeg je vrolijk. Je wist weer waarom die stem je ook al weer bekend voor kwam. Je loopt naar de pipe en klim op het trappetje. Je zet je board neer op de rand. Met je ene voet zet je op de front van je board en met je andere voet op de staart. Je hoort een luid getoeter en je mag beginnen. Je leunt voorover en gaat met een volle vaart naar beneden. Je rijd naar een ramp en maakt er wat behoorlijke moelijke sprongen op. Je komt goed terecht en mensen om je heen beginnen te klappen. Je gaat naar de volgende ramp. Je maakt een sprong en glijd over de reling. Mensen klappen weer wanneer je weer perfect op de grond beland. Een nieuwe ramp volgt. Op het uiteinde van de ramp glij je met je board langs de rand. Je maakt een bocht en kom weer terug bij de vorige ramp. Je doet nog een paar moelijke sprongen zonder ook maar één keer te vallen of wat dan ook. Je staat weer op het punt waar was begonnen. Je krijgt een luid applaus en je loopt vervolgens weer het trappetje naar beneden. Een andere skater is nu aan de beurt. Je zet je skateboard neer op de grond en board naar je vrienden. Twee stevige armen slaan om je middel heen.
"Je was geweldig." Zei hij. Je keek om en zag dat het je vriendje was. Je kust hem op zijn lippen.
"Bedankt, schat." Zei je tegen hem.
"Waarom weet ze altijd dat jij het bent?" Zeurde een jongen. De vrienden van hem waren ook meegekomen om naar me te kijken.
"Omdat ze mijn lief is." Zei hij tegen de jongen en hij kuste me in mijn nek. De jongen trok zijn capuchon over zijn hoofd en liet zijn gezicht verdwijnen. Ik begon te lachen.
"Ja hahah Tom, hou nu maar weer op." lachte je. Hij haalde zijn capuchon weer van zijn hoofd en een brede grijns liet hij vallen.
"Werkt altijd." lachte hij. Ik knikte en dacht na. Hij had wel gelijk dat het altijd werkte.

We liepen met zijn drieën naar het huis toe van hun vrienden. Ik keek bedenkelijk naar zijn gezicht. Ik wist echt niet meer wie hij was. Hij keek me raar treug.
Het was koud en het vriesde buiten. De jongen waarvan ik niet meer kon, trok zijn capuchon over zijn hoofd. We liepen verder. Tot we stopten bij een huis. De andere jongen die naast me liep, drukte op de bel. Éen van hun vrienden deed open. De jonge had bruin haar en groene ogen.
"GEORG!" riep je blij uit en je vloog om zijn hals. Hij nam je knuffel in ontvangst en Georg begeleide jullie naar binnen. In de reflectie van de spiegel zag je dat de jongen zijn capuchon af deed. Ineens kwam het weer in je op wie het was. Je draaide je om.
"Tom!" gilde je vrolijk uit. Tom keek je nu nog raarder aan dan voorheen.
"Ik dacht juist dat je me niet meer herkende." snoof Tom.
"Tom, je weet dat het bij haar altijd wat langer duurt." Zei Georg.
"Ja maar niet bij jou." Zei Tom terug.
"Uh... jongens zullen we hier mee kappen en wat gaan drinken?" vroeg je aan de jongens. De jongens knikten allemaal en jullie liepen naar de keuken.

Je komt weer terug in de realiteit doordat je, je naam vaag op de achtergrond hoorde.
"Hmmm... vroeg er iemand wat?" vroeg je om je heen kijkend naar je vrienden.
"We wouden gewoon dat je bij ons hebben, dat is alles" Zei Georg lachend. Je knikt je hoofd en je begint een beetje te schamen.
"Je hoeft je niet te schamen" Zei één van je vrienden. Hij legt een hand op je schouder en twee vingers onder je kin. "Dat weet je." zei hij geruststellend. Je knikt weer te vrede en kijkt je vrienden vrolijk aan.