~Gedwongen liefde~

''Schatje, wakker worden'' hoorde ik Ilias fluisteren. Ik trok het deken over me hoofd en reageerde niet.
''Pinar! Je moet naar je werk'' zei Ilias wat harder. ''Laat mij slapen!'' zei ik. Ilias trok het deken weg.
Ik zuchtte en stond op. Ik liep naar de badkamer en waste mijn gezicht. Ik bekeek me in de spiegel.
Ik had wallen onder mijn ogen. Mijn hoofd deed pijn en ik zag er gewoon niet uit! Toen ik naar beneden liep had Ilias het ontbijt al klaar gemaakt. Ik ging zitten en zette mijn tanden in een croissantje. Na het ontbijt kleedde ik me aan. Nadat ik klaar was met mijn haar, make-up en kleren liep ik de trap weer af. ''Gaat het wel goed met je?'' vroeg Ilias. Ik knikte en glimlachte. Ilias keek me twijfelend aan. ''Het gaat echt goed'' zei ik om hem gerust te stellen. Ik drukte een kus op zijn wang en liep naar buiten. Ik parkeerde mijn auto en liep het gebouw in. ''Pinar!'' riep Nihel. Ze liep op me af en groette me. ''Je ziet er moe uit, schat'' zei ze. Ik knikte. ''Zo voel ik me ook'' zei ik. Nihel keek me meelevend aan. Ik zei haar gedag en liep mijn kantoor in. Ik ging meteen aan de slag. Mijn telefoon trilde. Een smsje van Ilias. ''Schatje, voel je je al beter?. Als er wat is, bel me dan. Hvj x'' las ik. ''Gaat goed, schat. Er is niks aan de hand. x'' smste ik terug. Ik ging weer aan het werk. Na een uurtje besloot ik om even pauze te houden.
Ik liep de hal in om koffie te halen. Ik haalde ook nog koffie voor Nihel. Ik klopte op de deur van haar kantoor. ''Binnen!'' hoorde ik haar roepen. Ik liep naar binnen en zag dat Nihel druk bezig was op de laptop. Ze tikte nog wat in en richtte zich toen op mij. ''Ik heb koffie voor je'' zei ik. ''Aaah, dank je wel schat. Had ik net nodig!'' zei Nihel. ''Drukjes?'' vroeg ik. Nihel zuchtte en zei: ''Ja, zeg dat wel!''. ''Trouwens, ene Rogier zocht je. Ik heb hem weggestuurd omdat je er zo moe uitzag. Ik dacht: Pinar kan even geen bezoek krijgen'' ging ze lachend verder. Ik slikte. Waarom moest hij zich nog laten zien?!