Vogue || Larry Stylinson || HOOFDSTUK 1

Harry gaapte eventjes terwijl hij om zich heen keek. Hij stond tegen een boom aangeleund en moest moeite doen om zijn ogen open te houden. Het was rond zes uur in de ochtend maar Louis had hem overgehaald om mee naar buiten te gaan. Hij keek even naar Louis die een eindje verderop stond met een camera.
Op Louis zijn gezicht was een geconcentreerde uitdrukking te vinden. Zijn tong stak ietsjes uit zijn mond terwijl hij voorzichtig het standaard uit elkaar haalde. Hij glimlachte en wachtte even. Hij moest eerst weten of het stevig genoeg was.
Harry kwam langzaam dichterbij terwijl Louis de camera voorzichtig op het standaard installeerde. Niet veel later voelde hij Harry's armen om hem heen.
''Lukt het een beetje?'' Fluisterde Harry zachtjes, hij legde zijn kin op Louis' schouder, zo stonden ze wel vaker.
Louis lachte en knikte. ''Ja hoor.'' Fluisterde hij terug. Hij ontspande compleet in Harry zijn armen en zuchtte tevreden. ''Wil je voor de camera gaan staan?''
Harry haalde zijn schouders op en glimlachte. Hij trok het vestje nog iets dichter naar hem toe. ''Waarom staan we nooit samen op de foto?'' Vroeg hij.
Louis keek op waardoor Harry wist dat hij aan het nadenken was. Louis haalde zijn schouders op. ''Waarom wel? Je weet dat ik nooit zelf op foto's sta.'' Zei Louis zachtjes. ''En je weet dat ik daar geen tijd voor hebt.'' Mompelde Louis.
Harry rolde met zijn ogen en net voordat de foto werd gemaakt werd Louis dichter naar Harry getrokken. Harry sloeg zijn armen om Louis heen en drukte een zachte kus tegen zijn wang aan. Harry wist precies hoeveel seconden hij nodig had om Louis op de foto te zetten.
Louis knipperde verbaasd en keek naar Harry. Dit had hij duidelijk niet verwacht. ''Nu heb je een foto van ons samen. En ik beloof je dat er meer volgen. Je moet me alleen nog even helpen met Instagram.'' Glimlachte Harry.
Louis lachte. ''Soms weet ik niet wat ik van je moet denken. Nou hup, tegen die boom aan. Het licht is nu perfect.'' Glimlachte Louis en Harry volgde gehoorzaam.
Hij leunde tegen de boom aan en trok zijn vest iets rechter. Hij zette de beanie op zijn hoofd en keek verwachtingsvol naar Louis.
''Strijk je haar iets uit je gezicht.'' Zei Louis zachtjes. Harry gehoorzaamde hem en streek de krul uit zijn gezicht. Harry hoorde Louis zuchtte en hij nam zijn camera weer van het standaard af. Langzaam liep hij richting Harry en deed zijn vestje iets rechter.
''Sorry Lou, ik ben nog een beetje moe. Waarschijnlijk ben ik al je foto's aan het verpesten.'' Harry verontschuldigde zich zoals altijd. Wanneer iets niet lukte, dan dacht hij altijd dat het zijn schuld was.
''Harry..'' Zuchtte Louis. ''Je doet het geweldig. De wind werkt alleen niet mee. Hier, draai je eens om.'' Voorzichtig draaide Harry zich om en Louis bekeek hem goedkeurend. Hij liep een rondje om Harry heen en ging een beetje aan de zijkant van hem staan.
''Glimlach eens. Niet te overdreven, gewoon een klein glimlachje.'' Mompelde Louis geconcentreerd.
Harry glimlachte lichtjes en binnen een paar seconden hoorde hij een klikgeluid. Hij knipperde eventjes en Louis grijnsde tevreden.
''Ik denk dat we klaar zijn.'' glimlachte Louis.
Harry glimlachte ook en Louis begon zijn spullen op te ruimen. Een paar minuten later was hij klaar en Harry sloeg een arm om hem heen.
''Ga je mee naar mijn huis? Dan maak ik een ontbijtje voor je.'' Glimlachte Harry terwijl ze samen naar zijn huis liepen.