~Gedwongen liefde~

‘ Doei lieverd ik zei je morgen weer' Zei ik tegen Nihel terwijl ik instapte. Eindelijk klaar met werk! Dacht ik in mij zelf. Tijdens het rijden dacht ik aan Rogier. Ik was zo bod tegen hem. Terwijl ik van hem hou! Maar het kan niet anders. Ik moet hem vergeten en gelukkig worden met Ilias. Ik was zo druk in gedachte dat k niet door had dat ik door rood gereden was. Ik keek nog snel ff om me heen of er geen politie of gewonde in de buurt waren. Gelukkig! Snel reed ik door richting huis. Ik parkeerde de auto op de parkeerplaats in de buurt en opende de deur. Ik gooide de sleutel op het kastje in de gang en deed mijn jas uit. ‘ Ik ben thuis’ Riep ik! Ik deed mijn schoenen uit en liep vervolgens de woonkamer in. Ik zag dat Ilias op de bank naar de tv keek. Ik was moe en plofte naast hem neer. ‘Ben je moe schatje’ Zei hij terwijl hij wat dichter bij kwam zitten. ‘Ja!’ Zei ik terwijl ik nu in zijn ogen keek. Eigenlijk heb ik nooit echt op zijn ogen gelet maar nu ik er opeens op let. ~Ze zijn echt prachtig~dacht ik in mijn zelf. Ik liet er niks van merken. Of zou ik het hem moeten vertellen. Ik schudde snel deze gedachte weg. En stond op. ‘ Wat ga je doen? Het werd net zo gezellig’ zei Ilias terwijl hij me verbaasd aankeek. ‘Ik ga aan het eten beginnen’ Verzon ik maar. Ik liep naar de keuken en begon aan het eten. Ik maakte kip met rijst. Na dat ik alles gekookt had dekte ik de tafel. Ik riep Ilias die boven was. ‘ Ilias eten!’ Ik zag dat hij naar benden kwam en gelijk rook wat voor eten ik had gemaakt. Tegelijk zeiden we ‘Kip met rijst’ We schoten allebei in de lach. ‘ Waarom praat jij mij na’ zei ik terwijl hij ging zitten. ‘ Tjaa wat kan ik er aan doen dat ik je gedachte kan lezen!’