~Gedwongen liefde~

Ik parkeerde mijn auto en stapte uit. Ik zette een glimlach op en liep het gebouw in. ‘’Goeden morgen’’ groette ik een paar collega’s. ‘’Goeden morgen en gefeliciteerd met je huwelijk’’ zeiden sommige. Ik liep mijn kantoor in en plofte op de stoel. Ik zag dat ik veel in te halen had en ging meteen aan het werk. Na een uur stopte ik ermee. Ik kon me niet goed concentreren. Mijn gedachten gingen automatisch naar Rogier. Ik zuchtte. Waarom moest hij nog contact zoeken?. Ik was getrouwd of hij het nou leuk vond of niet. Ik pakte mijn telefoon en smste Rogier terug. ‘’Ik ben nu getrouwd Rogier! Ik kan niet met je afspreken. Ga gewoon verder met je leven en laat me met rust’’. Het deed me pijn om zo bot tegen hem te doen. Maar het kon niet anders. Ilias zou echt flippen als ie zou weten dat iemand uit mijn verleden nog steeds contact met me zoekt. Ik stond op en ging koffie halen. Ik zag mijn collega Nihel. ‘’Pinar!’’ riep ze. Nihel liep op me af en knuffelde me. ‘’Hoe is het met je?’’ vroeg ze. ‘’Goed, en met jou?’’ antwoordde ik. ‘’Ook goed’’ zei ze. Ik glimlachte. ‘’En? Hoe bevalt het om de vrouw ‘’van’’ te zijn?’’ vroeg Nihel. Ik lachte gebroken. ‘’Super!’’ antwoordde ik. ‘’Ilias was het toch? Hij is zeker heel leuk!’’ zei Nihel lachend. Pfff, wist ik veel?!. ‘’Ja! En ook heel lief’’ loog ik. ‘’Ik kan niet wachten tot het mijn beurt is’’ zei ze. Ik slikte. Zij was wel vrij om haar ware te kiezen..