Hoofdstuk 1.

‘Ben je wel optijd thuis voor het eten?’ Mijn moeder keek me vriendelijk aan. Ik knikte en lachte terug.
‘Natuurlijk mama,’ Ik gaf haar een kus op haar wang. ‘Zie je straks.’

Met mijn tas over mijn schouder heen en een plastic tasje in mijn hand waar mijn vaders lunch in zat – die hij alweer was vergeten – liep ik de deur uit. Mijn vader had het de laatste tijd zo druk in de raad dat hij veel dingen vergat. Ik had hem vanochtend wel drie keer op en neer het huis horen hollen.
Ik kende mijn vader goed door te weten dat ik er maar geen opmerking over moest maken, ik wilde niet nog meer spanning in huis creeëren dan er al was. Ik wist niet wat er aan de hand was in het reservaat, maar iedereen leek te fluisteren. Mijn moeder had me een aantal weken geleden er al op gewezen dat ik me geen druk hoefde te maken, dus probeerde ik dat ook zo weinig mogelijk te doen.

Ik hoorde zachtjes getik op een ruit van dichtbij. Ik draaide me soepel om en keek omhoog. Daar stond m’n broertje, Embrian, te zwaaien met een grote grijns op zijn gezicht. Hij was elf en vond zichzelf al heel volwassen. Ik ging er maar in mee en zwaaide terug.

De wind stak op en dat deed me verder in mijn sjaal duiken. In een normaal verhaal zou er gelezen worden dat de herfst eraan zat te komen, maar ik had nooit van kou of regen opgekeken. Het was altijd koud en nat in La Push en rondom.
Ik liep langs de weg en keek op naar de bomen die hoog boven me uittorende. Het deed me denken aan Biologie en ik kreunde. Bah, ik moest nog aan mijn huiswerk voor morgen beginnen.

Ik hoorde de auto eerder dat ik hem zag, en dat was ook niet te missen. Op een kruising moest ik voor de grote oranje truck stoppen. Niet te geloven dat ‘ie eerst rood was. Ik herinnerde me hoe mijn kleine jonge oogjes de truck al eens hadden gezien.
Het meisje achter het sturen knikte even vriendelijk naar me en reed toen door. Volgens Maya, mijn beste vriendinnetje, heette ze Bella. Toen ze jonger was, was ze al vaker in La Push geweest met haar vader, Charlie die in Forks dichtbij woonde. Ik herinnerde het me maar vaag.
Ik had haar vaker gezien de afgelopen weken. Ze was veel met de zoon van een vriend van mijn vader gezien, Jacob. Hij zat aan de andere kant van het klaslokaal tijden biologie en was altijd erg vriendelijk en blij. Ook had ik van Maya gehoord dat de vriend van Bella zomaar de stad was uitgegaan.
Ik glimlachte met medelijden naar haar en zwaaide even. Ik was er van overtuigd dat Jacob een goede uithuilbasis was en hoopte dat ze er snel weer bovenop zou zijn, een gebroken hart was verschrikkelijk.

Ik was net voor de regen binnen bij het kleine gebouwtje van de raad. Een koude rilling liep over mijn rug toen ik mijn jas uittrok en hem aan de overvolle kapstok hing. Ik kwam hier als kind af aan al en wist de weg. Ze waren vast in de vergaderruimte. Wat ook de bar was. En waar een pooltafel stond. Het voelde vertrouwd hoe klein La Push was, alles ging hier vanzelf.
Ik liep een aantal gangetjes door en keek meteen door een open deur. Zo’n acht volwassen mannen zaten aan een grote tafel, ze waren druk in gesprek dus ik kon het niet maken om wat anders te doen dan even netjes te kloppen.

Het gesprek viel stil en ze keken meteen naar mij. Ik herkende de vaders van al mijn klasgenootjes bij bepaalde vakken: Billy, de vader van Jacob, Harry de vader van Leah en haar jongere broertje Seth, de vader van Quil, van Jared en van Paul en natuurlijk mijn eigen vader. En Sam, die was er ook. Hij kwam al sinds ik klein was over de vloer met zijn vader en de afgelopen zomer vaak ook alleen en met Emily, zijn nieuwe vriendin. Tot ik haar ontmoette was ik erg argwaandend over haar geweest, want ze had er vast voor gezorgd dat Sam en Leah uit elkaar waren gegaan. Tot ik haar ontmoette. Ze was een lieve meid en de manier waarop Sam naar haar keek, het was vast de manier hoe echte liefde werkte.

‘Jennifer!’ Mijn vader was opgesprongen en kwam me met een lach en uitgestoken armen op me af.
‘Hoi pap,’ Ik knuffelde hem en hield het plastic tasje met zijn lunch voor hem. ‘Iets vergeten vanmorgen?’
Hij keek me glimlachend aan. ‘Dankjewel, liefje. Dat ben ik inderdaad.’ Hij nam het zakje van me over. ‘Wat voel je koud. Kom, ik zet een kop thee voor je.’
Dat klonk als muziek in m’n oren en gelukkig liep ik hem achterna. ‘Hallo allemaal,’
‘Ha die Jennifer,’ De vader van Jared, die overigens ook vaak bij ons over de vloer kwam, stak zijn hand op voor een high five. ‘Hoe is ‘ie?’ Ik glimlachte om de manier waarop hij ‘cool’ en ‘modern’ wilde blijven.
‘Prima. Beetje koud.’
Sam grijnsde al naar me en zonder er over na te denken gaf ik hem een duw tegen zijn schouder. Hij bewoog niet eens en om eerlijk te zijn ging er eerder een pijnscheut door mijn hand en arm. Ik slikte de pijn door en wiebelde onopvallend met mijn hand.
‘Hoi Jennifer.’
‘Hallo Sam,’ Ik ging met mijn hand door zijn pas afgeknipte haar, zoals een kleine zus bij haar broer zou doen. ‘Hoe is het met Emily?’
‘Prima hoor. Ze vroeg gister nog naar je,’ Ik nam de mok van mijn vader over en had in zijn andere hand een pot warme koffie en schonk zijn vrienden bij. Ik keek Sam weer aan. ‘Ze wilde graag gaan shoppen in Port Angeles.’
Mijn hand schoot omhoog. ‘I’m in! Zijn jullie vanavond thuis?’ Hij knikte glimlachend. ‘Dan kom ik wel even langs.’
‘Ik zal tegen der zeggen dat ze haar Chai Tea Latte alvast moet gaan maken.’ Hij grijnsde bekend naar me en ik lachte terug.
‘Top.’
We babbelden wat over school en het weer tot ik mijn thee op had.
‘Ik ga er weer vandoor.’ Ik gaf mijn vader een kus op zijn wang en zwaaide naar de andere mannen.
‘Doe Maya de groetjes!’ – ‘Zal ik doen, doei!’

Ik liep de bekende weg naar het huis van mijn beste vriendin en ging via de achterdeur naar binnen. ‘Goedemiddag!’
Lincy, de moeder van Maya, kwam al aangelopen. ‘Hoi Jennifer. Maya is in haar kamer.’
Na een snel gesprekje over hoe het ging, stapte ik het kleine huisje door naar een bekende deur. Maya woonde alleen met haar moeder en ze hadden het prima met zijn twee’tjes. Achter de deur hoorde ik muziek vandaan komen en zachtjes duwde ik hem open. ‘Hoiiiiiii.’ Ik verlengde het woord zoals altijd als ik bij Maya was en plofte zonder op haar antwoord te wachten op haar bed.
We waren het tegenovergestelde van elkaar.
‘Yo!’ riep ze luid en kwam overeind. Ze had languit op de grond gelegen met haar neus is haar tekenboek. Ze kon prachtig tekenen, een aantal van haar tekeningen had ze overgeschilderd en die hingen bij mij op de kamer.

Maya was stoer, ze had haar lichtbruine haar zwart geverft en haar ogen waren altijd donker opgemaakt. Haar kleding was altijd zwart of donkergrijs, met daaronder haar versleten kistjes. Ze was klein, maar niet mis en wist heel goed hoe ze haar zin moest doordrijven. Toen ik haar leerde kennen vier jaar geleden had ik nooit verwacht dat ze één van de grootste roddeltante’s was op school. Ze had al een aantal vriendjes gehad, waaronder Jared.
Daarin tegen was ik nog maar een klein meisje. Ik was al een aantal jaar samen met Luke en kon niet iemand beters wensen. Ik liet mijn mening vaak varen en deed mijn eigen ding, ik kon niet tekenen, in lezen was ik veel beter. Mijn haar was lichtbruin en make-up raakte ik amper aan.

‘Laat is zien,’
Zonder te twijfelen gaf Maya mij haar boekje. Op een leeg blad was ze begonnen aan een plek die ik goed herkende: het strand van La Push. ‘First Beach?’
‘Yup,’ zei ze terwijl ze naast me plofte en zich languit over haar tweepersoonsbed strekte. ‘Was er gisteravond met Jason.’
Mijn wenkbrauwen schoten omhoog. ‘Jason? Luke’s Jason-Jason?’
Ze grinnikte. ‘Ja.’ Ze keek me vanuit haar ooghoeken aan. ‘Vind je het erg? Het wordt waarschijnlijk niks hoor.’
Ik deed net alsof ik dat laatste niet had gehoord. ‘Dat had je me wel mogen vertellen! Hadden we met zijn viertjes kunnen gaan!’
‘Wel nee, als je iemand wil leren kennen moet het één op één zijn, en geen dubbeldate.’
Ik begon te lachen. ‘Datexpert Maya, tot uw dienst!’ Ze grijnsde. ‘Waarom wordt het niks?’ De deur werd open geduwd en Lincy stond in de deuropenig met een dienblad in haar handen. Twee mokken met een tuit slagroom en koekjes lagen ernaast.
‘Alsjullieblieft!’
‘Dankjewel, mama 2.’ Ze glimlachte naar me en knipoogde.

Maya was hier vier jaar geleden komen wonen. De eerste dag als high school student is natuurlijk altijd spannend maar toen we naast elkaar waren gezet en ik haar had gevraagd of ze inderdaad nieuw was – ik was nooit zo op de hoogte van de nieuwste nieuwtjes – hadden we elkaar gehad op zo’n spannende dag. We lachten dezelfde leraren uit, vonden volleybal beide erg leuk en vonden dezelfde meiden erg vervelend. Ik was volgens Lincy haar tweede dochter en Maya was voor mijn moeder ook al familie geworden. We liepen bij elkaar de deur plat.
Zondagmiddag was redelijk normaal dat we zonder te bellen of te sms’en naar elkaar toe kwamen.

We kletsten de middag door en ik vertelde dat ik ’s avonds nog bij Emily en Sam zou langsgaan. Maya wiebelde haar wenkbrauwen bij het horen van Sam’s naam. Ze had, toen hij nog samen was met Leah, geprobeerd er tussen te komen. Ik had Maya er van overtuigd dat ze er mee moest stoppen, maar ze was er nooit mee gestopt om hem leuk te vinden.
‘Oudere jongens zijn sexy, Jenn.’ Ik kon alleen maar mijn hoofd schudden en glimlachen. Luke was zelfs en aantal maanden jonger dan ik. We hadden niet eens gedate, we waren uit goede vrienden naar vriendje-en-vriendinnetje gegroeid.
We deden de middag niks tot ik tegen een uur of half zes opsprong. ‘Ik ga der vandoor. Kan ik nog heel even Luke bellen voor we gaan eten en optijd naar Emily en Sam.’
‘Yo, als je maar voorzichtig met die knul doet.’
Verbaasd draaide ik me om. ‘Die knul? Luke? Spreek je nader?’
‘Nee, niet Lukieluuk, Sam. Heb je de verhalen niet gehoord?’
Ik trok mijn wenkbrauwen verder op. ‘Jij waarschuwt mij voor Sam?’
‘Ja, hij zou jongens laten spijbelen.’
Ik moest moeite doen om niet heel hard in de lach te schieten. ‘Oh, please, Maya. Come on. You really think someone would listen to Sam?’ Sam was net een zachtgekookt eitje af en toe.
Ze grijnsde. ‘Ja, ja, maar kijk maar naar Embry, sinds hij veel met Sam en Paul omgaat zien we hem amper op school. En ik kan het weten. Ik heb drie uur les met hem.’
‘Ik zal het hem vragen, piepdoos met een kleinhartje. We bellen. Doei!’
Ik zwaaide naar haar en haar moeder en liep grinnikend over het pad naar huis.

Grote mond, klein hartje.