051 Thorin

Haar ogen draaien weg, waarna haar ogen sluiten. Ik neem haar lichaam op, hopend dat het niet te laat is. Fili leunt op mijn rechterschouder, hij is zwaar gewond geraakt. Meteen schiet een elf hem te hulp, terwijl ik met Eleanor verder in Erebor ga. Op een geimproviseerd bed gemaakt van stro, leg ik haar neer in een van de grote zalen bij andere gewonden. Ik kniel naast haar neer, om vervolgens haar hand vast te houden.
'Ga niet bij me weg, kom terug.' mijn stem klinkt als gefluister, maar het is er duidelijk.
'I-ik kan het niet, laat me niet alleen. Ik hou van jou Eleanor, ik hou zielsveel van jou.' het beetje dat ik nog over had van mijn hart, voel ik nu langzaam verpulverd worden tot as. Alsof het laatste beetje van mezelf weg gaat. Het is dan dat het me opvalt dat ze niet ademt, levensloos ligt ze voor me neer en haar huid ziet lijkbleek
'Kom bij me terug, ik kan het echt niet alleen niet zonder jou.' mijn stem gaat steeds heser klinken, waardoor de fluistering steeds zachter wordt.
'Ik kan het echt niet, ik voel me zo waardeloos. Kom potverdorie terug, ik ben niets zonder jou.' de tranen branden in mijn ogen, waarna ze een warme gloed over mijn wangen achter laten.
'Het spijt me Thorin, ik voel haar aanwezigheid niet meer.' klinkt Tauriel's stem triestig. Even legt ze haar hand op mijn schouder, waarna ze van me weg stapt. Iets verderop ligt Kili op een strobed, het lijkt alsof hij slechts ligt te slapen. Maar de tranen van Tauriel laten wel anders blijken, hij is dood. Een zucht, gevolgd door adem happen maken dat ik mijn blik terug naar Eleanor focus. Ze leeft nog!
'Ze leeft nog, help haar!' roep ik, als ik Legolas in de verte zie. Meteen komt hij naar ons toe, gevolgd door zijn vader. Beiden kijken ze Eleanor aan, waarna ze kort iets in het elfs mompelen.
'We zullen doen wat we kunnen, maar ik vrees dat er niets meer te doen valt Oakenshield.' zijn stem klinkt rustig, maar zijn blik staat vol verdriet terwijl Thranduil naar Eleanor kijkt. Het is pas sinds kort dat hij haar heeft laten inzien dat hij haar werkelijke vader is. Opnieuw praten Legolas en Thranduil in het elfs, waardoor ik hun gesprek niet kan volgen. Plots neemt Thranduil haar op in zijn armen, met een verbaasd kijkende Legolas voor zich. Blijkbaar heeft hij zijn vader nooit een dergelijke handeling zien doen, dus moet dit wel blijken dat hij enorm van zijn dochter houdt.
'Kom mee, we gaan haar redden.' vertelt Thranduil, waarna hij de zaal uit stapt.

Nadat Thranduil me een aparte kamer gevraagd heeft, zijn we aangekomen aan mijn verblijf. Het er redelijk sober, maar alles wat er moet zijn staat er. Opnieuw prevelt Thranduil wat woorden in het elfs, waardoor ik hem geïrriteerd aan kijk. Legolas gaat de kamer daarna uit, waarschijnlijk wat spullen gaan verzamelen.
'Niet zo nors, Oakenshield.' zegt hij, waarna hij Eleanor op het bed legt en haar hand in de plaats vast houdt. Met zijn andere hand gaat hij naar de wonde waar er een zwarte pijl had ingezeten. Een morgul pijl.
'Het gif zit al diep in haar aderen, ik weet niet of ik er alles ga uitkrijgen. Zo niet, sterft ze uiteindelijk toch nog.' vertelt hij triestig. Bijna geruisloos komt Legolas de kamer terug in, enkel het kraken van de deur verraadt dat er iemand binnen komt. Hij geeft enkele spullen aan zijn vader, waarna Legolas even hulpeloos aan de kant gaat zitten zoals ik.
'Heb je er alles voor over om haar terug te kunnen zien, ook al is het maar even?' vraagt Thranduil plots. Even kijk ik heb verbaasd aan, maar knik vervolgens overtuigend.
'Natuurlijk, alles heb ik voor haar over.' zeg ik hem.
'Zou je ons dan even alleen willen laten?' klinkt zijn vraag en ik kijk hem nog verbaasder aan. Ik sta recht zonder vragen te stellen, hij zal wel zijn reden hebben waarom hij alleen wil zijn. Ook Legolas volgt me de kamer uit, blijkbaar is hij ook weggestuurd. Ik ga terug naar de ziekenzaal toe, zoekend naar Fili en Dis.