Chapter fourty- four.

~ Alison Lilian Hale.

Toen we terug kwamen van ons meidendagje voelde we ons allemaal een beetje down. De jongens zaten in de lobby en ook zij zagen er niet zo vrolijk uit. Wat begon als een leuke dag, eindigde in irritatie en verdriet. De meiden ik hadden na het interview een lang gesprek gehad over onze relaties met de jongens en hoe we dit management probleem eens konden oplossen. De conclusie was, dat konden we niet. En dat maakte ons boos en machteloos. Zodra ik Ash zag trok ik een sprintje en liet ik mezelf in zijn open armen vallen waarna ik mijn gezicht in zijn shirt verstopte.

‘Hey,’ grinnikte hij zacht terwijl hij zijn armen om mijn middel sloeg.

‘Hi,’ mompelde ik in zijn shirt zodat ik hem niet aan hoefde te kijken.

Hij zuchtte en trok me op zijn schoot ‘Je hebt het interview gezien.’

Het was geen vraag, hij wist het gewoon.

Ik knikte ‘Het spijt me.’

Voorzichtig duwde Ash me iets naar achteren zodat ik hem wel aan moest kijken ‘Waarom zeg je sorry?’

Hij had een frons op zijn voorhoofd en bestudeerde mijn gezicht met verwarde ogen.

‘Ik weet het niet, het spijt me gewoon dat jij je slecht voelt en dat je al die interviews moet doorstaan. Dat je vragen naar je hoofd krijgt geslingerd die je liever niet wilt beantwoorden en dat je altijd moet blijven lachen ook al wil je het liefst schreeuwen.’

Ashton glimlachte kleintjes en trok me iets dichter tegen zich aan waarna hij mijn voorhoofd kuste.

‘Dat is heel lief van je Ali, maar je hoeft daar toch geen sorry voor te zeggen. Ik weet dat de interviews vervelend zijn maar het hoort nou eenmaal bij mijn baan. En zolang ik de waarheid maar weet komt alles goed.’

Met gespleten ogen keek ik hem aan ‘Ik weet dat het wat met je doet Ash, je hoeft bij mij niet te doen alsof het je allemaal niks kan schelen. Ik wil dat je weet dat je alles tegen me kunt zeggen, ook al gaat het over ons want zoals je net al zij, zolang wij de waarheid maar weten. Dat is het aller belangrijkste.

Hij wou nog iets zeggen maar voordat hij ook maar zijn mond open kon doen drukte ik mijn lippen tegen de zijne. De kus was kort, het was een kus om ervoor te zorgen dat hij zijn mond hield maar toch maakte het hem aan het lachen.

‘Zullen we hier weggaan? Ik denk dat we beide wel wat afleiding kunnen gebruiken,’ fluisterde Ash met glinsterende ogen.

Giechelend nam ik zijn hand aan ‘Waar gaan we heen?’

Hij antwoordde niet en leidde me naar de achterkant van het hotel waarna hij me mee trok naar een trappenhuis. Hand in hand beklommen we de trappen.

‘Ik denk niet dat we hier mogen komen,’ hijgde ik buiten adem terwijl ik naar een bordje wees dat zei; alleen voor personeel.

Ashton haalde zijn schouders op ‘Waarschijnlijk niet maar ik ben hier eerder geweest en ik wil je dit echt heel graag laten zien. Je gaat het geweldig vinden, dat beloof ik je,’ zei hij waarna hij me weer mee trok naar de volgende trap.

Ik ademde zo hard dat ik me ervoor schaamde, ik moest echt iets aan mijn conditie gaan doen.

‘We zijn er,’ riep Ash vrolijk nadat we nog drie trappen hadden beklommen.

Een opgeluchte zucht verliet mijn mond en vermoeid leunde ik even tegen Ashton aan. Hij gaf me even de tijd om bij te komen en gebaarde toen dat ik de deur open moest maken. Ik was erg nieuwsgierig naar wat hij me zo graag wou laten zien en iets wat zenuwachtig legde ik mijn hand op de deurklink. Toen ik de hendel naar beneden drukte gebeurde er niks. Ik probeerde het nog eens en duwde dit keer wat harder tegen de deur aan maar er kwam geen beweging in.

‘Ik denk dat hij op slot zit, weet je zeker dat dit de goede plek is?’ vroeg ik Ashton die met een frons naar de grote zwarte deur keek.

‘Laat mij het eens proberen,’ mompelde hij.’

Ik keek toe hoe hij meerdere pogingen deed om de deur open te krijgen maar niks werkte. Langzaam raakte hij steeds meer gefrustreerd en toen hij het helemaal zat was gaf hij de deur een harde trap.

‘Hey rustig aan Ashy, die deur kan er ook niks aan doen.’

Ashton beet op zijn lip en liet zich langs de deur naar beneden glijden ‘Ik snap er echt niks van, normaal is hij nooit op slot..’


--