010

Het was vroeg deze morgen. Ik was vandaag nog vrij en de andere meisjes ook. Voor hun was het ook nog zomervakantie. Ik rekte mij uit en keek op mijn iPhone in welke tijd we leefden. Het was net half negen, wat voor mijn doen uitslapen was. Ik had de jongens nu bijna een dag niet meer gesproken en het voelde nu al apart en leeg. We hadden de afgelopen maanden, misschien wel jaar, dagelijks contact wat in een klap was weggeveegd. Ik schudde de gedachten weg en drukte het nummer van mijn vader in, die ik gisteren na het horen van het nieuws meteen had weggedrukt. ‘Hallo?’ nam hij vragend de telefoon op en ik zuchtte. Ik was weer blij om zijn stem te horen. ‘Hé pap, met mij’ antwoordde ik en nu was het mijn vader die diep zuchtte. ‘Wat ben ik blij om jou stem te horen’ was zijn verweer en ik sloeg voor even mijn ogen dicht. ‘Hoe gaat het met je?’
‘Niet al te best. Ik ben nu bij zijn moeder voor een paar nachtjes. Zodat ik kan nadenken over alles’ mompelde ik. ‘Je bent hier altijd welkom hé’ zei mijn vader zacht en ik knikte. ‘Dat weet ik toch pap, maar ik heb dadelijk mijn school hier en alles. Dat laat ik niet verpesten door een iemand’ zei ik slaperig terug en kon een geeuw niet onderdrukken. ‘Wanneer begin je weer met school?’ vroeg mijn vader en ik dacht meteen na. ‘Aankomende Maandag’ aan de ene kant had ik ook wel weer zin in school. Nieuwe mensen ontmoeten en mijn droom om advocate te worden werkelijkheid te laten worden, maar aan de andere kant zou het alleen maar pijnlijker worden als deze situatie zo zou blijven.

Een klein kwartiertje later had ik mijn vader gedag gezegd die ook naar zijn werk moest. Ik rolde ook mijn bed uit en trok een nieuw setje aan die ik gisteren nog snel in mijn tas had gepropt. Ik kamde mijn haren en plaatste mijn haar in een hoge staart, waarna ik de slaapkamerdeur opende en de trap afliep naar beneden, waar er al aanwezigheid was in de keuken. ‘Goedemorgen’ mompelde ik nog met een brakke ochtendstem en Johanna keek vrolijk op. ‘Hé kind, lekker geslapen?’ ik knikte en leunde met mijn elleboog op het aanrecht. ‘Waar is iedereen?’ vroeg ik toen en ze wees naar de tuin. ‘Ze liggen allemaal nog op hun bed’ zei ze grijnzend en ik lachte. ‘Wat ga je doen vandaag?’ vroeg Johanna die een bakje yoghurt voor mij had klaargezet, waarna ik plaats had genomen aan de eettafel. ‘Ik ga zo alleen even met Niall weg, meer niet. Misschien hebben de oudste wel zin om mee te gaan?’ vroeg ik mijzelf hardop af en Johanna keek op. ‘Ik weet dat wel zeker. Ze vinden je leuk. Jij bent het eerste meisje die ze hebben geaccepteerd, vergeet dat niet’ zei Johanna die ook plaatsnam aan de tafel. Niet veel later kwamen Charlotte en Felicity ook de eetkamer binnen gewandeld die mij allebei met een glimlach begroette. Het was echt erg om te zien hoeveel die twee op Louis lijken en dan heeft Charlote ook nog is precies hetzelfde karakter. ‘Wat ga je doen vandaag?’ vroeg Felicity. Beide waren allebei oud genoeg om deze situatie te begrijpen en ik had door dat ze ermee zaten. ‘Ik ga met Niall lunchen. Hebben jullie anders zin om mee te gaan?’ vroeg ik aan de twee meisjes die enthousiast knikte.

‘Hé girl’ Niall kwam met zijn rayban zonnebril zijn auto uitgelopen, omdat er zelfs nu eind November nog een winterzonnetje scheen. Hij drukte een kus op mijn wang en keek verbaasd toen hij de twee zusjes achter mij zag staan. Ik trok hem in een knuffel, zodat ik het hem in zijn oor kan fluisteren. ‘Ook zij hebben afleiding nodig’ mompelde ik en draaide mij daarna om naar de twee zusjes die Niall allebei enthousiast begroette. Ik keek met een grijns naar de twee meisjes die ook blij waren om hem weer te zien. Het was goed om voor even de spanning die er nu heerste te vergeten.