Zwart en Wit.

[ 25 oktober 2009 : 08:44:12 : Nederland : begraafplaats]

De regendruppels vielen één voor één op het gras, een grote groep mensen gekleed in zwart stonden getreurd bij elkaar terwijl een 7 jaar uitziend meisje snikkend een gedicht voorlas. Een traan rolde van haar wang af terwijl ze een jongen in haar kleine armpjes vasthield. Het was de laatste keer dat ze hem ooit zou zien, de laatste keer dat ze door zijn bruine krullen kon woelen met haar kleine bleke handjes. Langzaam namen twee mannen hem over en legde hem in een fijn geslepen houten kist terwijl het meisje huilend naar haar ouders rende. De vriendschap tussen deze 2 personen was sterk en zal voor altijd blijven bestaan ook al was de ene nu ver weg van de bewoonde wereld.

[ 21 Mei 2007 : 14:06:45 : Afrika : Kenya]

De kleine blauwe ogen van Emma keken opgewonden uit het raam van de zwarte Citroën terwijl ze steeds dichterbij hun eindbestemming kwamen. Ze waren al vier dagen onderweg naar Kenya liggend in Afrika, ze hadden nog 3 uur te gaan volgens hun routeplanner. Emma keek bewonderend naar de omgeving met haar bleke handen stevig tegen het ruit gedrukt. Langzaam vielen haar oogjes dicht en gleden haar armen naar beneden, haar moeder keek even om en gaf haar dochter een aai door het haar. Een lichte schok ging door het lichaampje van Emma toen de auto tot stilstand kwam, de deuren van de auto opende zich en langzaam gingen de oogjes van Emma verbaasd open. Haar vader opende de deur en tilde Emma op uit de auto en sloot de deur met een klap dicht. De zonnestralen van de zon en de geur van zand kwam hem meteen tegemoet. Emma keek haar vader aan ‘Wat ruikt het hier apart’ sprak ze zachtjes, haar vader grinnikte ‘Dat is zand Emma’ antwoordde hij haar en zette haar op de grond en pakte haar handje vast. Emma keek met grote ogen om zich heen en naar de mensen, haar ogen bleven stil staan bij een jongen van dezelfde leeftijd zo ongeveer 5 jaar. Hij had donkere bruine krullen en zijn huid was donker gekleurd, hij liep op zijn blote voeten en was gekleed in een wijde top en een broek tot de knieën. Hij keek even op en glimlachte naar haar, ze trok gauw terug maar bleef toch kijken van achter haar blonde haren terwijl ze bleef staan. Haar vader merkte dat Emma niet meer verder liep en keek even om naar haar, hij keek naar de jongen welke hun kant op kwam en hij glimlachte naar zijn dochter en gaf een klopje op haar schouder terwijl hij zijn vrouw tot zich riep. De jongen kwam met een grote glimlach op het gezicht naar het Emma toe lopen welke verlegen achter haar blonde haren keek, iets trok de twee kinderen naar elkaar toe, een speciale band die ze bij het raken van de ogen voelde. Hij stak zijn dunne handje uit naar haar ‘Abedi’ sprak zijn stem welke een accent had waar Emma zachtjes om grinnikte. Emma pakte zij hand vast en schudde ermee ‘Emma’ sprak ze glimlachend en liet zijn hand weer los. Zo bleven ze ene paar minuten aanstaren, woorden waren niet nodig hun blikken waren al genoeg. Ze bleven roerloos staan totdat een onbekende vrouwenstem iets onverstaanbaars schreeuwde naar Abedi. Abedi reageerde meteen en draaide zich om en rende naar de vrouw en vertelde het hele verhaal terwijl hij naar Emma wees. De vrouw kwam met Abedi naar hun toelopen en bekeek ze onderzoekend aan ‘Hello I’m the mother of Abedi’ sprak ze in het Engels aangezien de Nederlandse familie geen Afrikaans spraken. Emma keek vragend naar haar vader die het aan haar vertaalde tot het Nederlands. ‘Hello your son is a very nice boy’ zei haar vader tegen de vrouw en stak zijn hand uit, de vrouw pakte de hand vast en schudde hem netjes. De ouders van beide kinderen hadden een druk gesprek terwijl Abedi en Emma met elkaar op de straat speelden met een bal gemaakt van rubber. De ouders riepen hun kinderen naar zich toe in hun eigen taal, de kinderen luisterde gehoorzaam en rende naar ze toe. ‘Emma we hebben afgesproken met de moeder van Abedi dat je morgen bij hem op visite mag komen’ sprak haar vader enthousiast tegen Emma, Emma haar ogen begonnen te stralen ‘Maar ik kan hem niet verstaan’ antwoordde ze teleurgesteld. Haar vader lachte zachtjes ‘Wij gaan natuurlijk mee om je te helpen’ antwoordde hij zijn dochter en drukte een kusje op haar voorhoofd. De vader van Emma knikte tevreden naar de moeder van Abedi ‘Goodbey’ zei hij en liep samen met zijn dochter en vrouw weg en zo ook deden de moeder van Abedi en haar zoon dat terwijl de twee kinderen elkaar aan bleven kijken totdat ze elkaar niet meer konden zien. Een start van een nieuwe sterke vriendschap begon.