008

De deur had ik met een vaart dicht gesmeten, waarna de fotolijstjes op het kozijn licht trilde. Huilend liet ik mij op het bed vallen en drukte het kussen tegen mijn hoofd aan, zodat ik hard kon gillen. Wat er zojuist was gebeurd, had ik mij nooit kunnen voorstellen. Mijn vriendje, mijn wederhelft die mij op elk moment van de dag gelukkig kon maken had met een ander meisje twee keer het bed gedeeld. Ik had ook in die maanden dat ik hem niet zag aandacht van de jongens wanneer ik uitging, maar nooit was er in mij opgekomen om ook maar een klein kusje op een jongen zijn wang te geven. Tranen stroomde inmiddels hard over mijn wangen en zag dat de witte kussensloop, zwarte strepen als patroon had gekregen door mijn mascara.

Niet veel later werd er geklopt op de deur en ik sloot mijn ogen. ‘Ga weg’ mompelde ik en een kon een snik niet onderdrukken. ‘Ik ben het, mag ik binnenkomen?’ was het de vertrouwde stem van Liam. Ik gaf geen antwoord, wat voor hem als teken was dat hij naast mij kwam zitten op het bed. ‘Waarom Li?’ zei ik na een tijdje en keek nu op naar de jongen die er ook verslagen bijzat. ‘Waarom kan hij zoiets doen?’ zei ik net weer met betraande ogen en ik probeerde ze weg te slikken. ‘Ik wil hem niet meer zien, nooit niet’ de tranen stroomde nu weer hard over mijn wangen en voelde dat Liam naast mij kwam liggen en zijn sterke armen vertrouwd om mij heensloeg, waardoor ik uithuilde op zijn borst. ‘Ik blijf bij je’ hij drukte een kus op mijn kruin, maar kon mijn tranen nog niet bedwingen.

Een tijdje hadden we zo gelegen toen mijn traanbuizen leeg waren en ik niet meer de kracht had om te huilen. ‘Jullie hebben nu toch geen ruzie?’ vroeg ik als eerste en hoorde dat mijn stem schor was. ‘We zijn gewoon teleurgesteld’ zei Liam zacht en ik zuchtte. ‘Het is iets tussen mij en hem. Jullie band moet niet daarom op het spel komen te staan’ zei ik weer zacht en keek op naar Liam die knikte. ‘Je bent ons zusje. We willen niet dat je pijn hebt’ ik sloot mijn ogen en luisterde naar Liam zijn hartslag. Ik hoorde mijn iPhone overgaan en pijnlijk pakte ik hem op van het uiteinde van het bed, waar Louis zijn moeder in het groot stond. Ik zuchtte even en bracht de telefoon naar mijn oor. ‘Hi’ zei ik pijnlijk en zacht. ‘Godzijdank. Eindelijk neem je op’ door haar vertrouwde stem brak ik weer in tranen uit en kon mij niet meer rustig krijgen. ‘Waarom moet hij dit nu doen?’ mompelde ik door de tranen heen en voelde dat Liam zijn arm rondom mijn schouders sloeg. ‘Kom naar ons toe. Blijf een paar nachtjes bij ons slapen. Ik wil Louis ook voorlopig even niet meer spreken’ zei zijn moeder lief en zacht en keek op naar Liam die knikte. ‘Dat hoeft niet. Ik overleef het wel’ zei ik zacht. ‘Nee, ik sta erop dat je naar ons komt. We hebben een bed voor je lief. Kom even tot rust’ ik liet dat mij geen tweede keer zeggen en vertelde haar dat ik zo snel mogelijk er zou zijn.
In stilte liep ik de trap af met Liam dicht naast mijn zijde. We liepen de woonkamer in waar ik de drie jongens in stilte op de bank zag zitten, mij allemaal meelevend aankeken. Louis zat in een hoekje op de bank, gebroken, maar ik kon hem niet onder ogen komen. Het was mij te pijnlijk. ‘Hij is in de tuin’ zei Zayn zacht die mijn vragende blik had opgemerkt en ik keek op waar ik een blonde jongen zat, met zijn rug naar ons toe. ‘Ik ben zo terug’ zei ik tegen Liam die naast Harry plaatsnam op de bank. Zachtjes liep ik de tuin in waar Niall opkeek die mij in shock aankeek. ‘Wees niet boos op hem Niall. Het is iets tussen mij en hem’ was het eerste wat ik zei en nam plaats naast de blonde Ier, mijn blonde Ier. ‘Hij heeft je pijn gedaan’ zei Niall en ik zuchtte. ‘Ik ga voor een paar nachtjes weg hier’ Niall keek verbaasd op en kon mijn tranen niet onderdrukken. ‘Je komt toch wel terug?’ vroeg hij en ik knikte meteen. ‘Het is maar voor een paar nachtjes. Ik moet even nadenken’
‘Waar ga je heen dan?’ vroeg Niall meteen. ‘Ik ga naar zijn moeder toe’ zei ik nu en voelde dat Niall mij in een knuffel trok, waardoor ik mijn tranen niet meer kon bedwingen en ik huilen uitbarstte. ‘Zal ik je afzetten?’ vroeg hij in mijn oor en ik knikte. Het was beter dat ik even weg ging. Ook al was ik hier pas twee dagen. Het was nu al een drama.