Fourteen

de volgende dag doen danielle en ik het nog rustig aan. we blijven binnen, kijken films en bestellen pizza. avonds ga ik vroeg naar bed. de rest van de weken bestaan uit werken, repeteren, slapen en weer op nieuw. voor het eerste live optreden heb ik voor een nummer van thé offspring gekozen, you're gonna go far kid. het nummer zit er perfect in, maar toch ben ik nog steeds zenuw achting. iedere coach heeft nu nog 6 kandidaten. bij ieder live optreden valt er van iedere coach een kandidaat af totdat alle coaches nog 1 kandidaat over hebben. dan word er per optreden steeds een iemand weg gestemd. het zijn dus in totaal 8 live shows. ik ben in de afgelopen weken vrij close geworden met Bill, maar dat zal wel normaal zijn.

tijdsprong naar de eerste live show

ik zit alleen in een kleedkamer. ik ben wat stem oefeningen aan het doen en het nummer nog eens door aan het nemen. de generale repetitie vanmiddag ging heel erg goed, maar toen was er geen publiek. om 8 uur begint de show, dan moeten wij allemaal in de zaal zijn. om hald 8 wordt er op mijn deur geklopt. het is nog een beetje vroeg om nu al naar de zaal te gaan, het publiek is pas net binnen gelaten. denk ik bij mezelf. ik sta op doe de deur open. aan de andere kant van de deur staat bill. ik omhels hem en laat hem binnen. daar bespreken we nog even de avond die gaat komen en steekt hij me nog een hart ander de riem.
" je hoeft je echt nergens zorgen om te maken! heb gewoon plezier op het poduim en dan komt alles goed!" zegt hij me nog voordat we om kwart voor 8 naar de zaal lopen. dan wordt ik naar mijn plek gewezen bij d andere kandidaten en gaat bill op zijn stoel zitten.

even later komen de presentatoren het poduim opgelopen en begint de zaal te joeien. ik ben ald 11e aan de beurt. ik loop naar het podium en de muziek begint. na drie minuten is het nummer afgelopen en komt er gejoel vanuit de hele zaal mijn kant op. dan krijg ik nog een paar aandachtspunten van de coaches, maar die zijn te verwaarlozen zeggen ze zelf.

als ik weer ga zitten valt er een last van mijn schouders af, maar nog steeds ben ik gespannen. bijna een uur later gaan ze pas bekend maken wie door is. dan als de mensen thuis niet meer kunnen stemmen worden alle kandidaten samen met hun coaches op het poduim getrokken. bill pakt me zonder dat iemand het echt op valt vast en trekt me naar zicht toe zodat ik tussen hem en een andere jongen die door bill gecoacht word in sta.

de presentatoren gaan per coach vertellen wie er door is. de groep van bill is als 3e. zodra je naam gezegd wordt kan je van het podium af gaan naar achter. het lijkt wel een eeuwigheid te duren. de eerste naam, ik niet. de 2e 3e en 4e naam ook niet mij. ik sta nog samen met een andere jongen met bill tussen ons in op het podium.
"en de laatste kandidaat van bill die door gaat is….. MIRNA!" roept de presentator dan. ik na mijn oren niet geloven en maak een sprongetje van opwinding. bill geeft me een knuffel en dan word ik het podium afgeleid. ik word weer terug gebracht naar de kleedruimte waar ik voor de show ook zat. omdat het een live uitzending is staat mijn telefoon rood gloeiend van alle berichtjes die binnen komen. ik like alle felicitaties die ik via facebook gekregen heb en reageer op de berichtjes.

ik kan het niet geloven. met mijn hoofd in de wolken maak ik nog een vreugde dansje in de kleedruimte. dan komt bill de kleedkamer ingelopen met een grote glimlach op zijn gezicht. ik hups naar hem toe, en alsof het zo zou moeten zijn kussen bill en ik elkaar. onze liggen raken elkaar maar net aan en het duurt niet langer dan een fractie van een seconde. dan trekken we allebei snel terug en is het een beetje akward. we staan allebei een beetje de draaien in de kleedkamer niet goed wetende waar we moeten kijken.

" ik ga de rst ook even feliciteren. trouwens, jij had de meeste stemmen van het publiek gekregen. 17% van de stemmen…" zegt bill nog even voordat hij gaat.