First day.

‘Noah, opstaan!’ riep Amos (broer). Met tegenzin stap ik uit bed, tot ik me realiseer welke dag het. Mijn eerste schooldag. Vlug wil ik een sprintje terug naar mijn bed maken voor Amos het door had, maar hij stond al voor mijn kamerdeur. ‘Grrr, waarom sta je nu hier?’ zei ik lichtjes geiriteerd. ‘Omdat ik wist dat je terug ging gaan liggen’ grijnsde hij. ‘Phuh, niet eerlijk’, ‘zusje toch, maak je maar klaar. Binnen 10 minuten vertrek ik!’ riep hij terwijl hij naar beneden ging. ‘Jaja’ mompelde ik.
Na tien minuten kom ik uit de badkamer en haast me naar beneden. Daar staat Amos al te wachten. ‘Mio piccola sorella’ zegt hij. Ik geef hem een stomp en ren naar buiten. Als ik stilsta voel ik direct de koude lucht op mij neer vallen. ‘Brrrr’ , ‘stap in zusje’ zegt je broer vlug, want hij ziet dat je het koud hebt. Een beetje later kom je aan bij een school, wat je een school kan noemen.
‘Bye’ zeg je haastig en geeft je broer een kus op de wang. ‘Bye zusje, doe je best’ roept Amos. ‘Altijd hé’ roep je terug. Gelukkig staat er bijna niemand buiten, buiten een paar eerstejaars denk je. Vlug loop ik naar binnen en meld me aan bij de receptie. Daar krijg ik van een, vriendelijk uitziende vrouw, alles wat ik nodig heb.
Als ik buiten de receptie kom, hoor ik direct het geluid van veel leerlingen en dat zie ik dan ook. Omdat ik niet echt groot ben wurm ik mij tussen de jongens door. Want zoals ik nu zie zijn hier bijna geen meisjes. ‘Pardon’ zeg je tegen een jongen, maar die hoort het niet. ‘Pardon’ roep je nu, maar nog altijd komt er geen beweging in het groepje de jongens. ‘PARDON’ schreeuw je uiteindelijk en ja er komt eindelijk beweging in. ‘Passeer maar hoor’, ‘Dankje’ zeg je.
Als je na 5 minuten in het klaslokaal komt…