The Foxes; Een week later....

Fragile staat op de uitkijk, ik jaag. Het gaat sinds dat we hier gekomen zijn best goed. Soms heeft Fragile wel een sombere bui, waardoor ze alleen denkt aan jagers en pa en ma. Ik heb er soms ook moeite mee, maar ik kan het makkelijk los laten. Sinds Fragile over mensen heeft verteld. haat ik ze en probeer ik altijd op te passen dat ik niks 'vergiftigs' eet. 'Ravin, vraag je wel eens af waar onze broers en zus zijn?' Vraag Fragile als ze kijkt naar horizon. 'Soms, wat is daar mee?' Vraag en antwoord ik. 'Denk je dat ze hetzelfde als ons hebben meegemaakt?' Vraagt Fragile terug. 'Nee, iedereen ging een andere kant op.' Antwoord ik en ik ga naast Fragile zitten. 'Maar denk je dat ze ook.....' Er valt een stilte. 'Wat wou je zeggen?' Vraag ik en Fragile trilt. 'Te maken hebben gehad met.. Mensen?' Ik schrik. 'Michien.' Zeg ik zacht. 'Ik ga jagen' Zeg ik snel en ik ren weg. Boven me vliegt een gans, ik spring in de lucht en vang hem. Ik ren weer terug met de gans in mijn bek. Als ik bij de plek ben zie ik Fragile niet, ze is vast achter een rots. Als ik achter rotsen en boomstronken heb gekeken; heb ik haar nog steeds niet gevonden. Ik begin haar te roepen: 'Fragile!' 'Fragile!' Maar ze komt niet. Ik hoor alleen het geluid van de wind. 'Fragile!' Roep ik extra hard, maar geen antwoord. Ik laat de gans los en ik ren als een wilde door ons terretorium heen, over boomstronken en graslanden. Maar er is geen antwoord. Todat....

Ik ben net over een boomstronk. Wanhopig kijk ik rond ik zie een weiland met een boederij. Is Fragile kippen aan het stelen? Ik ren als een dolle het weiland in recht op de boederij af. Maar iets neemt mijn aandacht in het gras ligt een vos. Ik snuffel er aan en dan weet ik wat er aan de hand is: Fragile is dood.