The Foxes: Zonder ouders

Langzaam daalt ons tempo tot we stil staan. Fragile en ik ruiken aan de boomstronken en stenen; we ruiken nog geen andere vossen. Ik besluit om op jacht te gaan, Fragile houdt de wacht en merkt ons terretorium. Ik zwerf wat rondt en ik probeer alle geluiden, geuren en bewegingen in me op te nemen, maar er is niks wat ik kan leiden tot een prooi, behalve een vreemd soort geur een vieze geur die je meteen opmerkt. Totdat er iets beweegt, iets hijgt, iets rendt. Hij komt van links en ik draai me om ik wacht tot hj voorbij komt. Nog net kan ik zien wat het is een haas die op de vlucht is en ik spring op hem. Maar dan hoor schoten snel ren ik weg zo snel als ik kan. De haas heb ik nog net gepakt. Ik ren voorbij Fragile stop nog net waarschuw haar, maar ze geloofd het niet. Ik probeer nog waar te schuwen en uiteindelijk komt ze mee. Samen vluchten we weg zo ver mogelijk als we kunnen. Dit is een plek voor vossenjagers. En niet voor vossen.

We stoppen uieindelijk als we geen enkele schot meer horen. Fragile hijgt zwaarder en sneller dan ik. Mijn moeder had ook al opgemerkt dat ik een betere conditie had dan Fragile. Ik laat de haas los. 'Ik heb nog wel wat vlees.' 'Ravin denk je echt dat dat vlees niet vergiftigd is?' Zegt Fragile zacht. 'Fragile wat bedoel je met vergiftigd?' Zeg ik niet begrijpend. 'Ravin, die schoten. Waren van vossenjagers.' Rilt Fragile. 'Wat dan? Ik weet niet eens wat je bedoeld.' Zeg ik een beetje. 'Ravin, mensen proberen ons dood te maken. Ze gebruik onze vacht, omdat ze die mooi vinden. Ze dood ons, omdat we een last zijn voor boeren.Ravin ze haten ons en een van hun manieren is om vlees te vergiftigen. Dat is dat ze iets gevaarlijk in het vlees stoppen waardoor wij doodgaan.' Snel laat ik de haas los. 'Kan het ook levend wild zijn? Ik heb hem eerlijk gevangen.' 'Mischien.' Antwoord Fragile bang. 'Hoe weetje dat eigenlijk allemaal?' Vraag ik. 'Ik heb het allemaal zelf gezien.' Het wordt stil. 'Hoe? Er was geen enkel mens in de buurt.' Zeg ik bezorgd. 'Nee, maar niemand letten op mij, toen ben ik een keer tussen uit gekomen. Ik heb na een tijd lopen een hut gezien vol met dode vossen, ik rilde. De deur ging open en voor de deur zat een man met een geweer. Mijn vader zocht me en vond me, maar nam een stuk vlees mee. Tijdens het rennen zakte hij in tot hij viel. Hij zei niks meer, hij was dood...' 'Is pa? Zo dood gegaan?' Zeg ik zacht. Fragile knikt. Er valt een pijnlijke stilte. Ik kijk naar de dode haas. 'Waarom heb je het niet eerder verteld?' 'Mam wou het niet.' Zegt Fragil zacht en kort. 'Pap en mam' Zeg ik zacht en ik krijg meteen heimwee.