3. interview met Cyrith

Stefanie: Welkom allemaal, bij het derde interview. Vandaag heb ik het genoegen om niemand minder dan Cyrith te mogen ontvangen.
Publiek: *Klapt*
Cyrith: *Maakt een buiging*
Stefanie: Stel jezelf even kort voor, aangezien we zo onze vragenronde beginnen.
Cyrith: Nou, mijn echte naam is Natascha. Ik ben vierentwintig jaar, vorig jaar getrouwd en ik studeer archeologie aan de universiteit van Leiden. Ik ben nu bezig om mijn master thesis te schrijven, daarna ben ik klaar en ga ik heel hard hopen werk te vinden. Momenteel werk ik voor het BovenIJ ziekenhuis in Amsterdam om een beetje bij te verdienen; daar typ ik de huisartsenbrieven die dokters dicteren.
Stefanie: Hoe ben je op Quizlet beland?
Cyrith: Ik was voorheen erg actief op een schrijfhyve. Daar was eens een topic met de vraag wie er een Quizlet account had en toen ben ik hier maar eens gaan kijken. Toen Hyves opgedoekt werd vorig jaar, ben ik hier pas echt heel actief geworden.
Stefanie: Ik heb wat zitten rondneuzen op je profiel en daar heb ik opgemerkt dat je een metal-quiz hebt gemaakt. Je houdt dus van metal?
Cyrith: In alle eerlijkheid moet ik bekennen dat ik in het verleden meer metal luisterde dan tegenwoordig. Er zijn nog steeds een groot aantal metalbands die ik kan waarderen, maar ik ga niet meer zo actief naar concerten en de laatste tijd zijn er vooral veel rockbands uit de jaren 80 in mijn Spotify lijst verschenen.
Stefanie: Noem eens de eerste band op die in je hoofd komt en hun bekendste lied.
Cyrith: De eerste artiest die in me op komt is Demi Lovato, die nu opstaat, maar dat is niet echt een band. Ik vind haar overigens niet echt geweldig, maar mijn man wel, haha.
Publiek: *Lacht even*
Cyrith: De eerste band die bij me opkomt is Avenged Sevenfold. Toen ik een jaar of zeventien was, was ik hier zwaar fan van maar daar ben ik inmiddels wel een beetje overheen gegroeid. Hun laatste album sprak me minder aan dan de voorgaanden, maar dat geldt eigenlijk voor wel meer artiesten. Hun bekendste lied is waarschijnlijk Seize the Day, wat ik echt een prachtig nummer vind. Net als So Far Away overigens. Echt een aanrader voor iedereen, juist als je niet van metal houdt.
Stefanie: Ik ken hun vooral door het liedje So Far Away en Afterlife.
Cyrith: Zat ik toch close.
Stefanie: Inderdaad. Je schrijft best wel veel story's. Welke story genre vind je zelf het leukst?
Cyrith: Zoals je wel weet, schrijf ik voornamelijk Hobbit fanficties, hoewel ik ook twee Harry Potter fanficties heb geschreven en binnenkort met een OUAT verhaal begin. Ik heb ook wat OP’s , maar de helft daarvan heb ik meer dan tien jaar geleden geschreven. Ik houd OP’s liever voor mezelf zodat ik ze later nog eens kan uitgeven. Ik denk dat (High) Fantasy toch wel het genre is dat mij het beste ligt. Zowel om te schrijven als om te lezen.
Stefanie: Welke van je zelfgecreëerde personages vind je zelf het leukst en waarom?
Cyrith: Dit vind ik echt een hele moeilijke vraag. Ik ben nog niet zolang geleden eens nagegaan hoeveel personages ik al heb gecreëerd in mijn leven, maar dat zijn er zeker tweehonderd. Dus het is echt heel erg moeilijk om er eentje te kiezen, omdat ik aan heel veel personages behoorlijk gehecht ben geraakt. Ik kies nu maar voor Cyrith, omdat ik die toch als username heb gekozen – hoewel er nog wel meer namen gaan volgen van personages van mij. Ik heb vijf meespeelverhalen geschreven waarin hij meespeelde en tja. Ik houd gewoon van hem.
Maar zoals ik al zei, ik vind het eigenlijk al moeilijk om van ieder verhaal één personage te kiezen – wat er in totaal toch wel een stuk of dertig zijn – laat staat dat dáár nog eens één iemand van moet kiezen.
Stefanie: Als je zelf moest kiezen, welk eigen verhaal is je favoriet?
Cyrith: Een moeilijke vraag om te beantwoorden, want ik ben dol op al mijn verhalen. Ik twijfel heel erg tussen Courage/Eclipse of Hearts en So Far Away. De eerste omdat ik daar ontzettend actief mee bezig ben geweest. Ik ben erg gehecht aan alle personages en zat er destijds helemaal aan vast.
Ik ben anderzijds ook heel trots op So Far Away, omdat ik het echt als een uitdaging zie om vanuit twee personen te schrijven die zo vreselijk door het leven getekend zijn. Waar ik in Courage om het hoofdstuk een cliffhanger gebruikte, is So Far Away veel rustiger opgebouwd en staan de gevoelens centraal. De kunst is om het toch nog boeiend voor je lezers te houden en je niet alleen te laten motiveren door het aantal reacties, die bij So Far Away toch wel een beetje minder zijn dan bij bijvoorbeeld Courage.
Stefanie: Net zoals ik, ben je ook een erge hobbit fan nietwaar?
Cyrith: Dat is zeker waar. *Knikt bevestigend*
Stefanie: Op het forum ben je ook altijd volop aanwezig. Zo heb ik ook opgemerkt dat je een hobbitmeeting gaat houden om samen met een groep de laatste hobbitfilm te gaan bekijken in de bioscoop. Kan je daar wat meer over vertellen?
Cyrith: Door Courage heb ik best wel veel mensen leren kennen op Quizlet. Met sommigen heb ik best wel veel contact en het leek me geweldig om iedereen een keer te ontmoeten. Daarop besloot ik een marathon te houden bij mij thuis – gewoon voor wie het leuk vinden. Het hoefden niet per se mensen te zijn die ik via mijn stories of het Hobbit fantopic kende, want ik vind het sowieso leuk om mensen te ontmoeten. Echter begreep ik wel dat de stap voor sommigen groot was om een hele nacht bij een wereldvreemde op bezoek te gaan, dus daarom wilde ik eerst eens een meeting in december plannen om naar de laatste film te gaan, zodat we elkaar een klein beetje leren kennen en ze zien dat ik geen eng, oud mannetje ben.
Stefanie: Ook heb ik te horen gekregen dat je jouw boek binnenkort gaat uitgeven. Kan je er kort iets over vertellen?
Cyrith: Het is altijd mijn droom geweest om een boek uit te geven, zoals voor wel meer mensen hier. In de zomervakantie van 2008 ben ik begonnen met het schrijven van het manuscript, in de winter van 2011 was hij afgerond. Daarna heb ik mijn werk naar de uitgevers gestuurd, waar ik enkel werd afgewezen. Uiteindelijk kwam ik vorig jaar een stand van een fantasy uitgeverij tegen op Castlefest en heb ik toch een laatste poging gewaagd – en nu werd ik wel aangenomen! De volgende maand krijg ik twee redigenten toegewezen, waarna ik mijn werk terug krijg, voorzien van commentaar. Ik vind dat eerlijk gezegd erg spannend, ik ben best wel bang dat de uitgeverij wil dat ik dingen ga schrappen die ik graag wil houden! In mei zal het boek, dat overigens “De Verdoemenis” heet en deel uitmaakt van de trilogie “Luotisade” op de markt verschijnen – mits ik me aan de deadlines kan houden.
Stefanie: Jullie horen het dus, in mei gaan we alle boekenwinkels binnenvallen en dat boek kopen!
Publiek: *Juich en lacht*
Cyrith: Nou dat zou ontzettend gaaf zijn, hehe.
Stefanie: Wat me ook al is opgevallen, je hebt al best vaak van username veranderd. Maar ik denk dat bij de meesten de naam "Oakenshield" het best blijft hangen.
Cyrith: Dat denk ik ook. Ik heb die naam ook zeker een half jaar gehad en ik ben ook zeker van plan hem weer terug te nemen als ik de andere namen die ik nog wil heb geclaimd.
Stefanie: We zijn aan de laatste vraag aangekomen. Hou jij van oreo koekjes? *Houdt een koekje vast*
Cyrith: Nee, ik heb een gruwelijke hekel aan oreo koekjes en in alle eerlijkheid moet ik bekennen dat ik het maar een stomme vraag vindt. *steekt tong uit*
Stefanie: Nou dat is niet lief. *Eet het koekje zelf op* Dan zijn we aan het einde gekomen van het interview. Ik hoop dat jullie het weer leuk vonden en tot volgende week!