De Zuidelijke Waterstam - 67

“Oh hou je kop, je doet net alsof mijn broer hier dadelijk komt binnenwandelen!” Voor het eerst bespeurde ik een traan op zijn gezicht.

“Nee, ik zou nog niet overwegen zoiets te insinueren, ik weet dat ik een grote uitzondering was.” Ik zuchtte. “Luister, Jirou. Ik begrijp heel goed dat jij het erg moeilijk hebt. Jij bent je broer verloren, ik mijn ouders. Maar je vader heeft het nog zwaarder. De hele stam rekent op hem, op zijn leiderschap. En dat kan hij niet meer aan. Ik ben hier een paar weken en ondanks het feit dat er meer eten is sinds ik er ben, is hij niets bijgekomen, integendeel. Al je andere stamgenoten komen langzaam maar zeker weer op een gezond gewicht, maar je vader lijkt alleen maar erger te vermageren en hij weigert alle hulp. Hij probeert zich sterk te houden, maar lang houdt hij dat niet meer uit. De enige optie om hem zijn vechtlust en daarmee zijn gezondheid terug te geven, ben jij.”
“Maar… Hij verdedigde me niet eens in die rechtszaak.”
“Hij was vreselijk geschokt, Jirou, maar hij is prinses Lizzie sindsdien blijven smeken om je vrij te laten.”
“Zo lang de Vuurnatie hier is kan het niet beteren! Als mijn vader werkelijk zo ziek is…”
“Prinses Lizzie helpt jullie stam zo goed ze kan en ze haalt heel wat druk van je vaders schouders zo lang ze hier is. Je stamleden hebben haar aanwezigheid aanvaard, Jirou, en ze heeft de commandant weggestuurd. Ze helpt jullie echt. De grote vraag is wat er gaat gebeuren na haar vertrek. Ofwel komt er een nieuwe commandant, die zich hopelijk wel aan de regels houdt, maar zelfs dan zal je stam de grootste moeite hebben dat te accepteren, wat niet bepaald een comfortabele situatie is. Ofwel duidt prinses Lizzie iemand uit deze stam aan en hebben jullie nog maar weinig last van de Vuurnatie, maar de enige persoon die we dat durven toe te vertrouwen is je vader, en zonder jouw steun kan hij dat niet aan.” Jirou beet op zijn lip.
“Dus… twee weken, en als ik het dan niet eens ben…”
“Het zou een zware klap zijn voor je vader als je besloot je na die weken weer te gaan verzetten, maar een nog zwaardere klap als je het niet eens probeerde.”