The orphan girl hoofdstuk 25

Bij elke hoef van het paard dat de grond raakte schoot er een pijnscheut door Helena’s lichaam. Iets op de grond trok Helena’s aandacht. Ze was blij toen het een ork en geen dwerg bleek te zijn. In de vluchtte herkende ze de pijl als een van Kili’s voorraad. Uiteindelijk haalde ze de rest van de groep elfen in. Elrohir en Elledan hielden hun paarden een beetje in. Samen reden ze door een lange diepe kloof om uiteindelijk bij een prachtig schouwspel te stoppen. Daar voor haar lag Rivendell, de thuishaven van Elrond, de halfelf. Een veilige plek voor elk reiziger die de plaats weet te zijn. Tot haar opluchting stonden daar bij de ingang alle dwergen inclusief de tovenaar en de hobbit. Toen de elfen over de brug reden verzamelden alle dwergen zich in en kring en stelden zich verdedigend op. Sierlijk stuurden de elfen hun paarden rond de groep.

“Gandalf!” Elrond stappte af en liep de tovenaar tegemoet.
“Mellonnen! Mo evínedh?*" (Mijn vriend! Waar was jij?)
“Farannem ‘lamhoth i udul o charad. Dagannem rim na Iant Vedui. Nartho i noer, toltho i viruvor. Boe i annam vann a nethail vin.**" Alle dwergen keken achterdochtig naar Heer Elrond. De Elledan achter Helena steeg af en hielp het meisje ook afstijgen. Ook nadat ze van het paard was ondersteunde hij haar.
Pas toen leken de dwergen haar op te merken. sommige zuchtten opgelucht en bij anderen verdween de achterdocht.

“Wat zei hij daar!” Helena glimlachte, typisch Dwalin.
“Hij nodigde jullie uit voor het eten.” Veel dwergen leken zich niet gemakkelijk te voelen met het idee dat ze in harmonie zouden eten met elfen. Elrond knikte naar Elledan waarna deze Het meisje voorzichtig in zijn armen hief. Hij volgde Elrond naar een prachtige kamer. Elrohir volgde hen ongemerkt. Daar legde hij haar in een zacht bed. Eens ze neerlag werd de pijn haar echt te veel en viel ze flauw.


Een hele tijd later werd ze weer wakker eerst wist ze niet wat ze in deze wondermooie plek deed maar daarna kwam haar geheugen langzaam terug. Ze herinnerde zich vooral de helse pijnen die er nu niet meer waren. Elledan en Elrohir kwamen binnen en ze glimlachte zodra ze zagen dat Helena weer wakker was.
“Je bent juist op tijd voor het eten."


*Mijn vriend! Waar was jij?
**We waren een stel orks van het zuiden achterna aan het jagen. We hebben een paar dichtbij de brug verslagen. Maak de vuren aan en breng de wijn! we moeten onze gasten voeden