Silence

Ik rende achter Matty aan naar boven. Eindelijk stopten we en kon ik weer op adem komen. Mijn broer prevelde het wachtwoord en het portret zwaaide open. Ik haalde diep adem en liep naar binnen. Iedereen viel stil en keek me aan. Ik wilde iets zeggen maar er rolde geen woord over mijn lippen. Geluidloos liep ik naar de bank en ging zitten. "Stop Staring" Gelijk keek iedereen een andere kant op, bang voor wat ik anders zou doen. Na een tijdje deed iedereen weer normaal en begon ik me te vervelen. Ik stond op en verliet de common room om door de gangen te dwalen. In gedachten gezonken merkte ik niet dat ik tegen iemand was op gebotst en weer op de grond lag. Toen ik het eindelijk door kreeg dat ik was gevallen keek ik in de ijsblauwe ogen. "Jij weer" hoorde ik de blonde jongen mompelen. Vlug stond ik op en keek de jongen boos aan. "Alweer laat je me op de grond terecht komen, treurig" "Wie ben jij?" zei hij vragend. "Dat kan ik ook aan jou vragen" Ik draaide me om en liet de jongen verbaast achter.