A ranger's apprentice tale 1

Overal was rook. Het meisje kreeg bijna geen lucht. In paniek had ze geprobeerd de luiken te openen maar ze gaven niet mee. Als haar ouders niet waren gestorven in dat mijnongeluk zou ze hier niet geweest zijn. Toen ze het hoorde had ze al de bezittingen van haar ouders verkocht en met het geld was ze een reis begonnen. Met haar laatste geld had ze haar verblijf hier betaalt en het zou haar dood worden als de witte koerierster niet was gekomen. Hulpeloos,iets voor ze bewusteloos viel; had ze nog zachtjes help gezegd en daarna wist ze niets meer. Omringd door mensen was ze wakker geworden. Rond haar stonden overbezorgde vrouwen en mannen, zelfs een paar soldaten. Haar ogen hadden de menigte afgezocht naar de witte vrouw. Voorzichtig was ze gaan rechtzitten. Haar ogen waren gevallen op De hopen as die op de plaats van de herberg hadden gelegen. Tussen de resten waren er mensen opzoek naar iemand. Het meisje had een naar gevoel in haar maag gekregen. verbaast had ze gevraagd wat er gebeurt was met de witte vrouw en de man had haar vermoeden bevestigd. De witte vrouw was dood. De soldaat had met eerbied over haar gesproken en ook haar naam genoemd, Allys. Hij vroeg zich ook af hoe haar man zou reageren.
“Ik heb medelijden met diegene die het voorval hem moet vertellen. Nu jah, Haar man is niemand minder dan Will Verdrag, een grijze jager,” Had de man gezegd. Hier was het jonge meisje was geschrokken. Wie weet zou die jager naar haar opzoek gaan omdat zijn vrouw door haar was heengegaan. Nog voor de zon onderging was het meisje verdwenen. Haar naam was Liliane en ze was tien.