APWBP Boek 1 Hoofdstuk 9 Deel 9

Het zou voor Harry allesbehalve slecht zijn als hij aandacht kreeg voor iets waar hij echt goed in was, en niet alleen om zijn litteken. En bovendien was het iets dat hem ook dat kleine beetje dichter bij zijn ouders kon brengen, James was ook altijd een geweldig zwerkballer geweest.

“Goed, regel die bezem maar”, besloot ik. “Maar we kunnen hem natuurlijk niet te erg voortrekken en die bezem zelf betalen.”
“Moet ik Potter vragen het uit zijn kluis te halen, Albus?”
“Ja, doe maar. Of nee, ik kan wel een klein beetje bijpassen, en ik ben er van overtuigd dat Lily en James er geen problemen mee gehad zouden hebben als we hun kluis, Harry’s kluis nu eigenlijk, wat zouden plunderen voor een goede bezemsteel voor hun zoon.”
“James zou trots zijn geweest”, zei professor Anderling. “Goed, bezorgd u me dat geld van school, dan ga ik een bezemsteel voor hem kopen op de Wegisweg.”
“Uitstekend.” Ik glimlachte. “Trouwens, heb je iemand gestraft voor die stunt tijdens de vliegles?”
“Ik heb Potter gezegd dat als hij niet hard traint, ik hem alsnog zou straffen. Maar ik vond niet dat ik Malfidus kon straffen als ik Potter beloonde.”
“Nee, daar heb je gelijk in, we moeten het eerlijk houden.”

Tijdens het avondeten merkte ik dat Harry opgetogen aan het vertellen was tegen zijn vriend Ron en ik kon het onderwerp zo raden. De tweelingbroertjes Wemel liepen naar hen toe en ik realiseerde me dat zij ook in het team zaten. Ik vroeg me af hoe snel het nieuws dat Harry Zoeker was de ronde zou doen.
Niet lang nadat de tweeling weg is, zag ik ook de jonge Malfidus met zijn vrienden naar Harry toe gaan. Dit was duidelijk geen vriendelijk gesprek, maar al bij al duurde het niet lang. Ook juffrouw Griffel passeerde nog even bij hen, maar liep al snel door en ging in haar eentje een eindje verder aan de tafel zitten. Ik fronste mijn wenkbrauwen. Had zij dan nog geen vrienden gemaakt? Het werd wel tijd dan, aangezien ze nog zeven jaar verder moest hier op Zweinstein.