@ tehuis voor tienermoeders [5]

’Alicia dit kun je niet menen!’ De tienermoeder trok haar inmiddels terug perfect geëpileerde wenkbrauw op naar haar vriending. ’relax! In dit kleedje ziet niemand het! ze draaide rond om haar vriendin te tonen wat ze bedoelde. Maar Katja rolde met haar ogen terwijl ze had moeten bevestigen waardoor Alicia humeurig werd. ’Wat is je probleem nu?’ de meisjes hadden zelden ruzie maar sinds ze wisten dat Alicia zwanger was hadden ze problemen met hun verschil in moreel. ’Je bent bijna 3 maanden zwanger! Je kunt niet meer weg gaan en drinken!’ ’Je zegt net zelf BIJNA 3 maanden! Ik kan nog altijd een abortus plegen! En dat ben ik van plan ook dus wat boeit het dat ik nu nog uit ga?!’ Katja zuchtte, ze hadden dit gesprek al zo vaak gehad en Alicia wist dat haar ouders nooit een abortus zouden toelaten: dat liet hun geloof niet toe.

Later op de avond had Katja toch ingestemd om weg te gaan, ze kon Alicia toch niet tegen houden dus zou ze haar proberen in het oog te houden. De twee vriendinnen liepen de trap af en gingen naar de keuken eerst nog iets eten. Snel maakten ze een hamburger klaar en Alicia schonk zich een glas wijn in. ’Alicia…’ Zwak probeerde Katja haar vriendin tegen te houden maar zij rolde met haar ogen en nam een grote teug van haar glas. ’Stel je niet zo aan Katja. 1 glas kan echt geen kwaad hoor.’ Het meisje besloot niet meer te reageren op haar vriendin, het had geen nut.

De avond was een ramp geweest voor Katja. Haar vriendin was stomdronken en had geprobeerd om met een jonge mee te gaan. Gelukkig had ze haar kunnen tegenhouden, ze moest er niet aan denken hoe de jongen had gereageerd als hij had ondervonden dat ze een bolle, dikke buik had. Ook al was hij ook dronken, hij had het heus wel gemerkt. Rond 3 uur kreeg ze Alicia eindelijk zo ver om in een taxi te kruipen en mee naar huis te gaan. Ze zou weer bij Katja blijven slapen zodat haar ouders niets zouden merken.

Ze gingen binnen en Katja probeerde om haar vriendin stil te houden, tegen beter weten in. Maar het meisje had al gauw door dat er iets niet klopte: er brandde nog licht en haar ouders bleven nooit op tot ze thuis was. ’Alicia wees nou stil. Er is iets mis!’. met overdreven gebaren deed Alicia teken dat ze haar mond zou houden en Katja probeerde haar vriendin zo stil mogelijk mee de trap op te krijgen. ’Katja! We willen jullie graag spreken!’ Het was de stem van haar moeder die een akelige ondertoon had waardoor het meisje licht in elkaar kromp. ’Ok mam, we komen.’ zachtjes trok ze haar vriendin terug mee nar beneden de trap af en duwde haar mee de woonkamer in. Tot hun grote verbazing zagen de meisjes dat Alicia’s ouders er ook waren. Marie stootte een gesmoorde snik uit en leunde tegen haar man aan. ’Alicia hoe zie je er uit! Je bent verdomme bijna 3 maanden zwanger en je loopt hier op hogere hakken dan ik ooit heb gezien!’ Alicia was duidelijk niet onder de indruk en trok kort haar schouders op ’Stel je niet zo aan. Ik moet plassen’ half struikelend liep ze richting het toilet. Geschrokken keek Katja’s moeder haar dochter aan ’Is ze dronken!?’ Katja keek naar de grond en mompelde: ’Ik kon haar echt niet tegenhouden, ze gaat toch een abortus doen zei ze dus maakte het niet meer uit. Marie begon hysterisch te huilen en keek haar man radeloos aan. ’Zo zal het niet gaan, wij hebben al een ander plan. Alicia kwam terug van het toilet gestruikeld met haar hakken in de hand en een grijns op haar gezicht. ’pff die buik is echt geen plezier hoor!’ niemand antwoorde en al snel ging het gezin van Alicia naar huis. ’Katja, ik weet dat we altijd hebben afgesproken dat je je eigen fouten mag maken maar we zijn nu erg teleurgesteld in je. Wat jullie vanavond hebben gedaan kan echt niet. Alicia kan hier een gehandicapt kind aan over houden!’