Chapter 5.

Het gaat snel, maar dat boeit even niet. Ik wist niets meer voor in het hotel.

‘Mam?’ Aarzelend kijk ik haar aan. ‘Ik voel me hier meer thuis dan in Nederland.’
Mijn moeder kijkt me verbaasd aan en kijkt dannaar haar handen. ‘Ik ook.’fluistert ze dan.
‘En ik moet iets bekennen. Je weet toch wel, dat grote huis waar we langs gereden zijn gisteren?’ Mijn moeder knikt en ik haal diep adem. ‘Ik heb het gekocht.’ Ik doe mijn handen voor mijn oren, maar er komt geen gegil. Mijn moeder staart me aan en opent haar mond. ‘En de spullen dan?’
‘Die stuurt Naomi op.’ ‘En meubels?’ ‘Die staan er al. We kunnen er zo in. Ik heb de sleutel zelfs al.’mompel ik en ik kijk naar de grond. ‘Waar wachten we nog op dan?’roept mijn moeder blij uit. ‘De koffers moeten nog ingepakt worden.’zeg ik met een grijns en mijn moeder valt stil. ‘Maar, dat hebben we zo gedaan.’

‘Het is prachtig.’zeggen Nick en Justin tegelijk. Mijn moeder vond dat we hun ook maar meteen mee moesten nemen. ‘En zó huge.’ Ik grinnik en loop de gang in. ‘Nou, hier woon ik vanaf nu dus.’
‘Een half uurtje bij mij vandaan.’zucht Justin en hij loopt me achterna. ‘Huh? Als je hier een half uur vandaan woont, waarom zit je dan in dit hotel en… hè?’ Verward kijk ik hem aan. ‘Rust is goed.’
Ik knik. ‘Blijven jullie ook hier?’ Vrolijk stuitert mijn moeder op Nick en Justin af. ‘Natuurlijk.’antwoord Justin meteen. Nick twijfelt even. ‘Maar, mijn broers weten niet waar ik dan ben.’ ‘Nodig ze uit. We hebben toch vier logeerkamers.’roep ik vanuit de gigantische woonkamer.
Nick haalt zijn schouders op en zucht. ‘Oké, oké, je hebt me overtuigd.’
Hij rent samen met mijn moeder naar me toe, en Justin sloft er achteraan.
‘Zeg, ik heb nog wat van je tegoed.’fluistert Nick in mijn oor, zodat niemand het kan horen.
‘Nick, dat met hem was een ongeluk. Dat betekend niet dat je iets tegoed hebt.’fluister ik zuchtend terug. Nick grijnst en knipoogt. Fack, hij denkt vast dat ik het niet meen.
Dat word een lange dag.