Het appartement

Hallo, ik ben Robin en dit is mijn verhaal.

Eindelijk kom ik aan in Nederland. Het is al erg laat dus haast ik mij naar het hotel. Onderweg zie ik allemaal tulpen en veel regen. Het is vandaag 31 oktober. Eindelijk ben ik bij het hotel. het hotel heet: De Toekomst. Je kamer is op de dertiende verdieping. Nummer 1313 B. Zegt de receptionist. Oké, dus appartement
1313 B. Denk ik. De receptionist wil nog iets zeggen maar ik ben al in de lift. Gelukkig heb ik alleen een rugzak bij me. Ik ben al snel in mijn kamer. Aangezien het al 00.00 uur en erg donker is, ga ik slapen.

Wanneer ik wakker word, ga ik altijd in de spiegel kijken. Dus nu ook. Ik zit voor de spiegel mijn haar te kammen totdat er iets heel vreemds gebeurt. Ik stop met mijn haren kammen en kijk naar de spiegel. Mijn spiegelbeeld verandert in het spiegelbeeld van een meisje van 15 jaar oud. Het meisje heeft lang zwart haar met lijkbleken ogen die geen pupillen hebben. Ze was lijkbleek en had een pikzwarte jurk aan. Ook heeft ze bloedrode lippen. Ik sta aan de grond genageld. Opeens wordt de spiegel groter en groter. Alles begint om mij heen te draaien. De hand van het meisje komt langzaam uit de spiegel. Ik probeer snel weg te komen, maar ik ben verstijfd. Dan pakt de ijskoude hand van het meisje me vast en trekt me met een ruk de spiegel in. Het laatste wat ik doe, is mijn ogen dicht doen.

Wanneer ik mijn ogen weer open doe, wil ik dat ik ze dicht had gelaten. Alles is anders. Want wat ik zie is een kamer die bebloed is. Gelukkig kan ik tegen bloed. Maar dit is te gek voor woorden! Ook liggen er lijken op de bank. De enige overeenkomst was dat ze allemaal lijkbleek waren. Opeens kijken de ogen van de lijken mij aan. Nu vind ik het echt eng en creepy worden dus vlucht ik naar de slaapkamer. Ik doe de deur open en draai me om om te kijken of de ogen nog steeds op mij zijn gericht. Maar opeens zijn de ogen dicht. Ik loop naar achteren en voel een ijskoude hand. Ik draai me om en kijk in de holle oogkassen van een skelet. Ik schrik me te pletter en gooi de deur voor zijn neus dicht. Ik moet hier weg. Dus ren ik naar de voordeur en gooi hem open.... Maar wanneer ik de deur open doe, is er niks meer dan een zwart gat.

Dat is wanneer ik me realiseer dat ik hier voor eeuwig moet blijven