005

De volgende morgen was ik al vroeg wakker geworden. De wekkerradio tikte net de 8 uur aan, waardoor ik een geeuw niet kon onderdrukken. Ik keek schuin naar Louis die nog vredig in een diepe slaag lag, waarna ik opkeek en zag dat Reus dicht tegen Louis zijn rug was aan gaan liggen. Een grijns verscheen rondom mijn lippen, mede doordat Louis gisterenavond nog zo had gezegd dat er geen hond bij ons in bed kwam liggen. Zachtjes liet ik mij uit het bed glijden en liep op mijn tenen naar de inloopkast waar ik snel iets aantrok en Reus zijn riempje van het haakje afhaalde. Ik tilde het kleine hondje van het bed af en drukte een lichte kus op Louis zijn voorhoofd, waarna ik de trap afliep richting de voordeur. In alle rust klikte ik Reus zijn riempje vast en ik schrok op toen ik een stem boven mij hoorde. ‘Goedemorgen’ zei Liam met een ochtendstem en ik schrok achteruit. ‘Pf, Liam. Je liet me schrikken’ zei ik met een shock in mijn stem en keek de jongen aan die uit de keuken kwam gelopen. ‘Wat doe jij zo vroeg wakker?’ vroeg ik aan de bruinharige jongen die vermoeid zijn handen door zijn haren haalde. ‘Ik wilde eigenlijk een rondje gaan hardlopen. En jij dan?’ vroeg hij nu aan mij en ik keek Reus aan. ‘Ik ga even wat boodschappen halen voor het ontbijt, want er staat alleen maar bedorven melk in de koelkast’ Ik zag Liam lachen en zakte door zijn knieën om Reus een aai over zijn bol te geven. ‘Zal ik met je meegaan?’ stelde Liam voor en keek op, terwijl Reus blij was met gezelschap. ‘Je wilde toch gaan sporten?’ was mijn wedervraag en hij haalde onverschillig zijn schouders op. ‘Ik laat mijn kleine zusje toch niet alleen de stad verkennen?’

Niet veel later stonden we in de supermarkt, terwijl we zochten naar iets wat we op ons brood konden doen. ‘Zoet of hartig?’ vroeg Liam en ik keek de jongen vragend aan. ‘Zoet?’ vroeg ik toen en Liam knikte. ‘Wat wil jij op je brood?’ vroeg Liam en ik lachte. ‘Ik heb hagelslag bij’ Liam keek mij met opgetrokken wenkbrauwen aan en probeerde zo goed mogelijk, hagelslag, uit te spreken wat raar klonk uit iemand die een brits accent heeft. ‘Dat eten we in Nederland standaard en ook al woon ik dan bijna heel mijn leven in Ierland. Telkens wanneer ik in Nederland ben sla ik een voorraad hagelslag in’ legde ik het aan Liam uit en ik duwde het karretje verder door de winkel. ‘Nederlanders zijn maar rare wezens’ mompelde Liam nog en ik kon een grijns niet onderdrukken.

‘Goodmorning!’ riep ik door het hele huis, maar ik hoorde geen reactie. ‘Serieus Li? Ligt iedereen nog in een diepe slaap?’zei ik lachend en Liam stak onschuldig zijn handen in de lucht. Ondertussen klikte ik Reus rond die als een bezetene rondjes rende in de woonkamer en daarna op de bank sprong om een lekker slaapplekje te kunne vinden. ‘Ik ga de tafel dekken’ zei ik tegen Liam die met zijn vinger omhoog wees. ‘Ik ga vertellen dat we gaan ontbijten’ ik opende elke la en kastje en vond toen uiteindelijk het bestek en de borden. Neuriënd dekte ik de tafel en plaatste alles wat we zojuist hadden gekocht op tafel en natuurlijk mijn lieve hagelslag. Een paar minuten later was de stilte verdwenen in de keuken en kwamen de jongens stuk voor stuk de kamer in die mij allemaal met een vermoeide glimlach begroette en van Louis kreeg ik een kus op mijn kruin gedrukt. Ik pakte een witte boterham en luisterde wat onverschillig naar het gesprek dat Liam en Niall aan het voeren waren over het nieuwe album. ‘Wat is dat?’ hoorde ik toen Zayn vragen en wees naar het verpakking waar de chocoladevlokken in verstopt zaten. ‘Dat is hagelslag’ zei ik in het Nederlands en had nu alle aandacht had van de vijf jongens. ‘Mag ik proeven?’ vroeg Niall die zijn liefde voor eten weeral niet kon onderdrukken. Ik knikte meteen en strooide wat chocoladevlokjes op zijn bord. ‘Dit spul is goed’ hij pakte de verpakking uit mijn handen en strooide het over zijn broodje. Ik keek voor mij uit waar Louis zat die mij een lieve glimlach toewierp en ik bekeek de rest van de jongens. Ik had nooit verwacht dat ik mij al zo snel had thuis gevoeld hier in dit huis met deze vijf veels te lieve jongens.