07 - Vliegtuigstoelen en stewardessen

Na een lange wandeling, zaten ze toch eindelijk. In de luxe vliegtuig stoelen in een prive vliegtuig. De laatste checks werden uitgevoerd voordat ze konden op stijgen. Iedereen was wat aan het praten met elkaar, sommige lachen, sommige zeiden niks en keken uit het raam. Iedereen deed zijn eigen ding. Daley en Stefan zaten achter de twee meiden, die door het dolle heen waren. Romée en Milou leken net twee kinderen op kerstavond. Ze waren veels te enthousiast, grotendeels omdat ze nog nooit zo ver weg waren geweest van thuis en al helemaal niet samen. Ook al was het geen vakantie en moesten ze hard gaan werken in Brazilië, wisten ze dat ze niet in het vliegtuig konden slapen. Waarschijnlijk zouden ze iedereen wakker houden. Daley gingen over de rugleuning van Romée haar stoel heen hangen en lachte even, waardoor Romée zich omdraaide met een glimlach.
"Wat?" Vroeg ze lachend en Milou deed moeite niet nog harder te gaan lachen.
"Jullie zijn nog drukker dan de spelers, dat zegt wel wat." Grijnsde Daley en Stefan kwam erbij staan, naast Milou haar stoel en keek haar even aan met een glimlach, waardoor Milou haar hart sneller voelde kloppen.
"Wij zijn gewoon enthousiast." Zei Romée eigenwijs waardoor Daley even lachte. Romée draaide zich een kwartslag op de stoel, zodat ze met haar rug tegen de armleuning zat en gooide haar benen over de andere armleuning. Jasper zijn lach galmde door het vliegtuig, waardoor even iedereen stil was en zijn hoofd naar de keeper draaide, wie met een rood hoofd zijn lach probeerde in te houden.
"Oké, alleen Jasper is erger." Zei Stefan met een grijns. De vier lachte allemaal en Milou was de eerste die weer begon te praten, met een glimlach, terwijl ze naar haar beste vriendin keek, die haar benen half over haar heen had liggen.
"Zijn jullie nerveus om naar Brazilië te gaan?" Vroeg ze en ze keek op naar Daley en toen naar Stefan naast haar.
"Een beetje, maar we moeten gewoon het beste ervan maken en hopen op het beste lijkt me." Antwoordde Stefan met een glimlach en Milou glimlachte terug. Ze wilde het niet toegeven, maar ze was halsoverkop verliefd geworden op de verdediger. Ze wist wel hij echt out of her limit was en ze wist dat ze het niet eens hoefde te proberen. Ze was allang blij dat hij überhaupt met haar praatte en aardig tegen haar deed, want ze wist dat er zat voetballers in de wereld waren die zouden doen alsof zij bij het vuil behoorde en hartstikke dom was. Ze had dat ook gehoord van haar moeder. Dat ze moest laten zien wat ze in huis had en niet een dom blondje was. Haar moeder overdreef regelmatig, maar toch had ze een punt. Milou ging met haar hand door haar haar en keek van Stefan naar Romée naast haar, wie met Daley aan het praten was over hoe warm Brazilië nou precies was. Milou grinnikte zachtjes. Het was leuk om haar vriendin zo met iemand te zien, dat ze ondanks dat ze hem amper kende, toch er al zo goed mee op kon schieten. Milou had dat niet vaak. Ze was daar toch net wat te verlegen voor. Maar het ligt ook aan het moment. De ene keer valt het reuze mee en een andere keer krijgt ze geen woorden uit haar mond omdat ze zo verlegen is en niks wilt en durft te zeggen.
"Maar we gaan zeker winnen met jullie twee langs de zijlijn." Grijnsde Daley en hij vond zichzelf blijkbaar best wel grappig, want hij grinnikte en Stefan rolde geirriteerd met zijn ogen, maar keek even naar Milou en ze zweerde dat hij naar haar moest glimlachen. Zelf lachte ze zachtjes en Romée lachte ook, waardoor natuurlijk ook de twee jongens begonnen te lachen.
Ze wisten niet precies hoelang ze in het vliegtuig zouden moeten zitten, maar eerder dat ze op zouden stijgen waren ze ook alweer een uurtje verder. Er werd van alles nog gecontroleerd, aangezien het een lange vlucht zou worden. Gelukkig hadden de meiden het hartstikke gezellig met Daley en Stefan en ook Memphis en Jasper kwamen erbij om te socializen en zo ging de tijd wel snel. Voordat ze het in de gaten hadden werd er omgeroepen dat iedereen moest gaan zitten aangezien ze gingen op stijgen. Jasper en Memphis werden door een stewardess terug naar hun stoelen gestuurd en Stefan en Daley moesten gaan zitten op hun stoelen in plaats van half op die van de meiden. De stewardessen van de vlucht hadden zo te zien al een hekel aan de groep, maar niemand besteedde aandacht aan de oude vrouwen. Meestal in films zijn het knappe vrouwen, maar dat viel nog vies tegen. Waarschijnlijk hadden ze strenge vrouwen nodig om de groep in toom te houden.
"Welkom aan boord van deze vlucht naar Brazilie. Wilt iedereen alstublieft de gordels om doen, aangezien we gaan opstijgen." Riep een mannenstem door de intercom en braaf deed iedereen de riem om. Milou grinnikte en pakte Romée haar hand vast, wachtende totdat het vliegtuig op zou gaan stijgen.
"Here we go." Zei ze glimlachend.
"Op naar Brazilië." Zei Romée met een brede glimlach en het vliegtuig steeg op.

___________________________________________________

Sorry dat het zo lang heeft geduurd. Echt veels te lang. Maar ik heb echt veels te weinig tijd om fatsoenlijk te schrijven en ik heb een mega writersblock, dus dit hoofdstuk is ook echt vreselijk. Hopelijk vinden jullie het toch leuk (: Nogmaals sorry dat jullie zo lang hebben moeten wachten op dit hoofdstuk.