‘Ik hou ook van je’ zei hij zachtjes terug.

Beneden was mama de tafel al aan het leegruimen. Het maakte me niets uit, ik had geen honger. Ik was veel te opgewonden. Ik had m’n koffer zelf naar beneden gedragen, wat natuurlijk geen moeite kostte, hij woog zo licht als een handtas. Ik had niet veel nodig had ik tegen mezelf gezegd, wat moet een mens meenemen op reis? Een berg kleren? Nee. Een hoop make-up? Nee. Alleen het noodzakelijke. ‘Ga jij even pap helpen?’ vroeg mama geërgerd toen ze besefte dat ik haar niet zou helpen met afwassen. ‘Tuurlijk!’ riep ik uit voordat ik de deur al was uitgespurt. Papa klungelde met de tassen van mama. Ik liep naar hem toe en nam de tas over. ‘Dankje.’ Zei hij met dezelfde glinsterende ogen als ik. Ik wist dat hij ontzettend opgewonden was om te vertrekken maar dat hij zich kalm moest houden voor mama. Mama wou naar Amerika gaan. Wat is er nu in Amerika buiten alle grote, dure winkels? Je bent zelf niet zeker van het goede weer.
Toen alle tassen in de auto gezet waren en we opgelucht waren dat ze er allemaal inpasten omhelsde ik mijn papa. ‘Ik hou van je’ fluisterde ik in zijn oor terwijl ik op m’n tippen stond zodat hij het toch zou horen. ‘Ik hou ook van je’ zei hij zachtjes terug.