Waarom ben je zo lief??

Maar hij deed iets heel anders. Hij bewoog zijn hand zacht over mijn haar. En ik keek verbaasd op naar zijn gezicht. 'Ben je niet boos?' Hij glimlachte. 'Ik ben wel boos. Maar niet op jou. Hoe kan ik nou boos op jou zijn? Ik hou van jou, en hoewel ik het niet leuk vind dat je Jonas terug kuste, ben ik alleen maar boos op hem.' 'Waarom?' vroeg ik. Ik snapte er steeds minder van. 'Omdat als hij je niet had gekust ik zeker weet dat jij hem nooit zou hebben gekust.'
Ik legde mijn hoofd weer tegen zijn borst aan. En hij kuste me zacht op mijn haar. 'Dankje.' fluisterde ik zacht. 'Waarvoor?' Nu was het zijn beurt om verbaasd te zijn. 'Dat je niet bij me weggaat.' Ik keek op naar zijn gezicht. Hij zag me kijken en boog zijn hoofd langzaam naar voren, om me zacht op mijn lippen te kussen.
Toen hoorde ik geritsel achter me, maar ik draaide me niet om. Jeremy keek wel woedend op. 'Dit meen je toch niet?' hoorde ik Jonas zeggen.