Dagboek van een 4de jaars Huffelpuff in tijd van Oorlog

Een boek heeft maar een beperkt aantal pagina's. Er zijn altijd een heleboel verhalen die niet verteld worden.

De inspiratie voor deze storie kwam er na een gesprek met een vriendin die zei dat het erg was dat er geen leerlingen uit Zwadderich zijn achtergebleven om te vechten tegen Voldemort. Ze konden nooit allemaal aan zijn kant staan.
En dat is zo. Van sommige kennen we hun namen, maar ik ben er zeker van dat een heleboel anderen zich ook op hun eigen bescheiden manier verzet hebben en die dat niet alleen voor Voldemort en zijn Dooddoeners verborgen moesten houden, maar ook nog eens voor hun eigen afdeling. En zonder er over te kunnen praten in hun leerlingenkamer of de Kamer van Hoge Nood, zullen hun daden misschien altijd onopgemerkt blijven.

Ik draad dit verhaal dan ook op aan haar en alle naamloze Zwadderaars en Volbloeden die zich op de een of andere manier verzet hebben tegen Voldemort.