103.
‘Ik vind het erg dat ik hem straks moet missen, Audrey.’ Ik knikte even, ik wist niet wat ik moest zeggen. ‘Het is alleen maar beter voor hem.’ Antwoordde ik niet veel later. Hij knikte even. ‘Zo lang zonder mijn broertje, ik weet niet of ik het wel aankan.’ Ik knuffelde hem.
Tom point of view
De dagen gingen erg langzaam en het leek wel of te tijd slomer ging tikken. Ik miste mijn broertje, maar dit was wel het beste voor hem. Dan zou hij weer terug komen zoals dat hij vroeger was. Eerst vroeg ik het mij af of dit wel de beste beslissing was, maar ik ben er van overtuigd dat dit goed is en dat het ook goed gaat aflopen.
Audrey is inmiddels bezig met het stoppen van roken. Ze heeft het erg moeilijk en is best wel sacherijnig om het zo maar even te noemen. Het is ook niet zomaar iets om te stoppen met roken, maar op dit moment lukt het mij niet. ‘Kom je?’ Audrey stond voor mijn neus. Ik pakte haar hand en we liepen verder. Ik stond gewoon te dagdromen midden in de stad.
Audrey point of view
Ik moest een nieuw schrift hebben, ik keek rond maar vond niet veel. De laatste tijd schreef ik al mijn gevoelens op papier. Tom was afwezig, Bill was weg en ik? Ik ging proberen om te stoppen met roken. Zo geweldig gaat dat ook weer niet moet ik toegeven...
Reageer (1)
ff volhouden Audrey!
1 decennium geledenen Bill? die word er alleen maar beter van... denk ik.
Ga je snel weer verder?