8. Pearle

Pearle pov

Ik zit op de rots als Rumo aan komt lopen. Hij loopt naar me toe en ruikt aan mijn nek. O. Ik ruik naar Jake. Rumo gromt. Ik wil hem aaien maar Rumo deinst terug. ‘Rumo..’ Rumo gromt. ‘Ik..’ Tja.. Hoe kan ik uitleggen wat ik gedaan heb? Heel langzaam leg ik mijn hand op zijn kop. Ik laat hem het moment zien dat Jake en ik vielen en dat hij me kuste. Rumo snuift. ‘Rumo, alsjeblieft.’ Rumo gromt weer. ‘Het.. Het spijt me.’ Mijn stem klinkt wanhopig. Plots springt Rumo naar voren en bijt me in mijn kuit. ‘Rumo..? Ik ben het, nog steeds.’ Mijn been begint te kloppen. Rumo gromt. Er komt een rode waas over zijn ogen. Het is maar één keer eerder voorgekomen dat er een rode waas over Rumo’s ogen kwamen. Het betekend twee dingen: Hij is woedend en je moet maken dat je wegkomt. Ik kruip naar achter, een spoor van bloed achterlatend. Rumo spant zich, klaar voor de sprong. Ik maak me zo klein mogelijk. Rumo brult en springt op me af. Op dat moment komt Jake –Jake?- uit de struiken gesprongen. ‘Ga weg lelijk beest!’ Ik kijk op. ‘Jake? Maak dat je wegkomt!’ Hij schud simpelweg zijn hoofd en gaat voor me staan met zijn rug naar me toe en zijn gezicht naar Rumo. ‘Rumo, stop.’ Rumo gromt luid maar doet wel een stap naar achter. Jake komt naar me toe waardoor Rumo weer gromt. ‘Ga alsjeblieft weg. Nu.’ Jake kijkt van Rumo naar mij en weer terug. ‘Nee. Ik laat je niet alleen met dat gevaarlijke beest.’ Rumo springt op. Ik steek mijn hand naar hem op en laat hem slapen. ‘Wat..? Hoe..? Wát ben jij?’ Ik kijk naar de grond. ‘Het spijt me. Ik ben niet wie je denkt dat ik ben.’
‘Ja, dat merk ik.’
‘Ik..’ Op dat moment komt De Rover tevoorschijn. ‘Híér ben je. Ik heb je nodig voor..’ Dan ziet hij mijn been. ‘Oké, wow. What the hell heb jij gedaan? En wie is dat?’ Hij wijst naar Jake. Ik bedenk me dat ik nog heel wat uit te leggen heb aan alle mensen hier. Rumo is de enige die mijn verleden helemaal kent. En je hebt hem verraadden. Een beetje wel. Een beetje wel. ‘Ik ben Jake.’ Jake steekt zijn hand uit. De Rover geeft hem een box tegen de binnenkant van Jake’s hand. ‘De Rover.’
Ik schrik wakker. Ik kijk naar mijn been en zie dat er niks mis mee is. Het was een nachtmerrie. Ik zucht opgelucht. Ik ben op de rots wakker geworden. Rumo loopt naar me toe en ruikt aan mijn nek. O. Ik ruik nog steeds naar Jake. Rumo gromt. ‘Rumo..’ Rumo gromt weer. ‘Ik..’ Tja.. Dit lijkt verdacht veel op de nachtmerrie. Hoe kan ik dit keer beter uitleggen wat ik gedaan heb? Ik kan niks anders bedenken dan wat ik in de nachtmerrie heb gedaan. Heel langzaam leg ik mijn hand op zijn kop. Ik geef hem de beelden door. Rumo snuift. ‘Rumo, alsjeblieft.’ Rumo gromt weer. Rumo kijkt in mijn ogen. Net zoals Jake vanmiddag heeft gedaan. Alleen zijn zijn ogen groen en niet blauw. Het lijkt alsof ik in een spiegel kijk. Ik voel dat Rumo in mijn gedachten en gevoelens zit te graven. Ik hou hem niet tegen. Je houd van hem. ‘Ik..’ Het was geen vraag. Ik knik en kijk naar beneden. Pure liefde zou niet in de weg moeten worden gestaan. Ik kijk op. ‘Wat?’ Rumo knikt bijna onwaarneembaar en legt zijn kop in mijn schoot. Ik aai hem. ‘Dank je.’ Ik fluisterde het in zijn oor. Als je maar weet dat hij eraan gaat als hij je ook maar één haar krenkt. Ik knik. Dat weet ik maar al te goed.