004

‘Hoe was het de afgelopen maanden?’ Ik had samen met Harry na het avondeten de rust opgezocht en zat in de achtertuin starende naar het kampvuur dat Harry net makkelijk had aangestoken. ‘Zwaar’ zuchtte Harry en ik kon merken dat hij meer dan eerlijk was. ‘De tour, het album. Ze vragen veel van ons’ zuchtte Harry nogmaals en ik plaatste mijn hoofd op zijn schouder. Niet wetende hoe ik moest reageren, verbrak Harry enige tijd later de stilte. ‘Ik ben echt heel blij dat je er weer bent en nu ook niet meer weggaat’ met elke jongen hier had ik wel een speciale band. Niall is al heel mijn leven een van mijn beste vrienden. Als ik iemand nodig hebt die mij moet opvrolijken is daar de altijd vrolijke Zayn en als je, je verhaal kwijt moet is de veels te lieve Liam altijd in de buurt en dan hadden we Harry nog. Ik kan van hem wel zeggen, dat hij echt een van mijn beste vrienden is geworden de afgelopen tijd. Ik keek even op naar Harry zijn gezicht en wierp hem een glimlach toe. ‘Hoe was het met de jongens en jou? Heb ik nog wat gemist?’ vroeg ik vragend en keek naar het kampvuur die de tuin verlichtte. ‘Het was zwaar. Nu er ook weer een tour op het programma staat en alles’ ik kon aan Harry merken dat hij het echt zwaar heeft gehad en een zucht verliet mijn lichaam. ‘Gaat het wel goed met je Har? Je bent oververmoeid’ zei ik zacht en hoorde de krullenbol nu ook zuchtte. ‘Ik zal goed voor je zorgen, aapje’ ik drukte een kus op zijn wang toen ik in mijn ooghoek de tuindeur open zag gaan en de andere vier jongens lachend naar buiten kwamen gelopen. De een met marshmallows de andere met stokjes waar je ze op kon doen en de ander met fleecedekentjes, omdat de avonden nu wel erg koud aan het worden waren. Ik keek op naar Louis die naast mij kwam zitten en mij meteen dicht tegen zich aantrok. Ik keek nog even naar Harry en gaf hem een geruststellende blik die hij beantwoorde met een knipoog. ‘Zijn jullie weer bijgepraat?’ vroeg Liam en ik knikte meteen. ‘Ja, want ik heb hem, maar ook jullie allemaal veels te erg gemist’ zei ik tegen Liam, waarna de vier jongens druk in gesprek gingen over wat we morgenavond zouden gaan eten. Veel kreeg ik er niet van mee. Ik keek de jongens stuk voor stuk aan en besefte mij hoeveel ik aan ze heb gehad. Met iedereen heb ik weer een speciale band, een band die je niet kan voorstellen en die ik ook nooit meer kwijt wil. ‘Megan?’ Niall keek mij vragend aan en nu keken de rest van de jongens mij ook vragend aan. ‘Waar wil jij morgen eten?’ vroeg Niall en ik haalde mijn schouders op. Ik keek Niall met een blik aan die alleen wij konden uitwisselen en knikte allebei, waarna we daarna in koor zeiden. ‘Nanchos!’

Het was al laat en ik wilde mijn weg naar mijn slaapkamer maken toen Zayn zijn mond open trok. ‘We hebben nog een verassing voor je Meg’ ik keek Zayn vragend aan, terwijl de andere jongens medestemmend knikte. ‘Naast je inloopkast had je nog een grote wens, zodat je niet helemaal alleen bent, wanneer wij voor een paar weken weer op tour gaan’ ging Harry verder en ik keek ze met een verbaasde blik aan. Louis stond op en liep naar het schuurtje wat ver achterin de tuin stond. ‘Op een voorwaarde’ zei Niall. ‘Als je ons maar niet inruilt’ ik keek Niall met verbazing aan toen Louis het schuurtje opende en een paar seconden erna het schuurtje weer uitliep met het liefste klein bolletje wol wat ik ooit had gezien. Mijn hand bracht ik verbaasd naar mijn mond en nam het bolletje wol aan van Louis. Een piepkleine pup lag nu in mijn armen en keek de jongens hoofdschuddend aan. ‘Jullie maken een grap’ zei ik met een trillende stem en ze schudde allemaal hun hoofd. Ik keek naar het hondje die mij met een speels hoofdje aankeek. ‘En hoe ga je hem noemen?’ vroeg Louis en ik keek het kleine beestje aan. ‘ Reus . Je naam wordt Reus’