The orphan girl hoofdstuk 23

Plots sprong er een gigantisch beest de struiken uit. Helena had weinig tijd om te reageren. Zo snel als ze kon spande ze de boog. Tijd om te mikken was er niet echt dus liet ze de pijl gewoon gaan. Snel na het lossen van de pijl maakte het monster kennis met de grond. Alleen zou hij zich er niets van herinneren want tegen de tijd dat hij de grond raakte was hij al dood. Helena keek verbaast naar de twee pijlen en keek opzij. Daar stond Kili met een boog in zijn hand terwijl de pees nog na trilde.

Veel tijd om dat te zien had ze niet, een seconde later lag ze op haar rug met een schrijnende pijn in haar rug. Er ontsnapte een kreet van pijn uit haar mond terwijl ze zich in alle bochten wrong om zich van het monster op haar te bevrijden. De elf voelde een paar schokken door het beest gaan en toen lag het beest in zijn volle gewicht op haar. Een pijnscheut schoot door haar rug toen Het monster van haar af geduwd werd. Voorzichtig stond ze recht terwijl de tranen haar in de ogen schoten door de pijn op haar rug. Achter zich hoorde ze iemand vallen. Toen ze zich voorzichtig omdraaide zag ze achter zich het lichaam van Bilbo op de grond liggen. Natuurlijk, die Hobbits zijn het aanzicht van bloed niet echt gewend. Twee dwergen kwamen aanrennen.

“We zijn omsingeld!” De moed zonk haar in de schoenen.
“Ik lok ze weg!” De kalmte van Radagast stelde haar weer gerust tot ze zich bedacht dat hij alleen konijnen had.
“Radagast! dit zijn Wargs!” De moed schonk haar weer in de schoenen.
“Dit zijn Rosgobel Konijnen! Ik vind het leuk om hen te zien proberen!” Gandalf keek de bruinen tovenaar bedenkelijk aan.
“Neem haar met jou mee, ze heeft verzorging nodig” Helena deed onbewust een stap achteruit toen Gandalf naar haar wees.Helena stapte op en twerwijl ze dat deed gaf gandalf fluisterend een laatste instructie”Ga richting rivendell, ik wacht daar op jou.”