Hoofdstuk 25 - Shirogane?! *

‘Het enige wat ik wil is nog even bij jou zijn, al is het maar een uur,’ zei hij en hij keek haar haast smekend aan. Laura begon te twijfelen. Misschien probeerde hij alleen maar tijd te rekken zodat de rest stilletjes hier heen zouden kunnen komen en haar in de val lokken zodat ze niet weg kan.
Maar aan de andere kant.. misschien heeft hij spijt. Laura zuchtte, ze ging hem maar het voordeel van de twijfel geven.
‘Oke, maar 1 uur, en dan ben ik weg hier,’ mompelde ze. Shirogane glimlachte naar haar en stond op. Hij zocht iets in zijn zakken. Laura wachtte nieuwsgierig af. Hij pakte een blinddoek erbij en stak hem naar haar uit. ‘Doe om,’ zei hij tegen haar, terwijl hij haar met een lieve glimlach aankeek.
Laura keek hem wantrouwig aan. ‘Wat ben jij van plan?’ vroeg ze schuw. Shirogane lachte kort. ‘Doe nou maar, je zult er geen spijt van krijgen,’
Laura twijfelde nog heel even en deed toen toch de blinddoek om. Ongeduldig stond ze te wachten tot er iets gebeurde. ´Kom,´zei Shirogane enkel en hij leidde haar naar iets toe. ´Waar gaan we heen?’ vroeg ze op een geïrriteerde toon.
‘Dat zie je snel genoeg,’ was het antwoord van Shirogane en Laura zweerde haarzelf dat als ze geen blinddoek om had, dat ze zo weer weggelopen was. Het duurde niet lang meer of ze waren bij hun eind bestemming.
De blinddoek werd afgedaan en Laura keek met een opgetrokken wenkbrauw. ‘Whut?’ was het enige wat ze uitbracht. Voor haar was een verlaten pretpark, dat waarschijnlijk in al geen jaren gebruikt is. ‘Juist ja.. Ik ga maar eens weer. Je tijd is om,’ zei Laura en ze wilde weer weglopen maar werd tegengehouden door Shirogane.
Ze was bijna vergeten hoe stevig hij was. Op dat moment ging de stroom in het pretpark aan, en begon alles een verblindend licht te geven. Zonder dat Shirogane ook maar iets had aangedaan. Stom verbaasd over hoe dat opeens aan kon keek ze naar het licht.
Hij loodste haar het park in. Laura, die hier overduidelijk totaal geen zin in had, liep een beetje verdoofd mee te gaan in de attracties, het enige wat ze deed was naar de uitgang kijken. Later besloten ze wat te gaan drinken, Shirogane had wat drinken meegenomen uit het cafè.
Ze zat op een bankje en name en slok van haar drinken en keek zuchtend naar de grond.
Na een aantal minuten gingen ze weer, dit keer begon Laura er zelfs lol in te krijgen hoewel ze nog steeds weg wou naar die verdomde aliens.
Zo ging de tijd snel en voor Laura het wist was ze bij Shirogane thuis. Toen ze zijn kamer binnenkwam zag ze een nachtjapon van haar liggen. Ze keek hem aan. ‘Wat doet dat hier?’ vroeg ze.
Shirogane glimlachte. ‘Wat denk je dat het hier hoort te doen?’ gaf hij als antwoord. Laura zei al niks meer, het had toch al geen zin. Het was duidelijk.
En gek genoeg, het maakte haar totaal niet meer uit. Niet zo veel later had ze het ook aangetrokken. Opeens viel de stroom in het huis uit, en wat ze ook probeerden, ze kregen het niet meer aan. Shirogane pakte wat kaarsen uit de kast en die stak hij aan. Hij plaatste het overal in het huis.
Het zag er zo best wel romantisch uit, vond Laura.. Ze gaapte even terwijl ze slaperig naar een kaart keek die hij naast haar neer op een kastje neerzette. ‘Ben je moe?’ vroeg hij haar. Ze knikte. Zonder dat hij haar gewaarschuwd had of iets stilde hij haar op en bracht haar naar boven.
Ze had nog niet eens zijn bed bereikt of ze was al in slaap gevallen.

Diep in de nacht werd Laura opeens wakker. Ze keek rond en herkende totaal niks van waar ze was. ‘Waar ben ik?’ mompelde ze en ze ging overeind zitten. Naast haar trof ze opeens Shirogane en ze deed haar best om niet te gillen van schrik. ‘Nog erger.. wat doe ik hier?’ vroeg ze zacht.
Haar ogen werden groot. ‘Nee, ik moet hier helemaal niet zijn, weg hier,’ zei ze vlug ze sprong het bed uit en ging in de duisternis op zoek naar haar kleding wat ergens moet liggen. Ze had alles bij elkaar gekregen en sprintte naar de deur. Ze wilde hem net opendoen of de deur werd tegengehouden.
Laura keek geschrokken om toen ze de hand schuin boven haar op de deur opmerkte. Shirogane stond daar en ze slikte. ‘Jij gaat nergens heen,’ zei Shirogane terwijl hij haar aankeek. Ze voelde dat hij steeds dichterbij kwam, en voor ze het wist kuste hij haar en dat was het laatste wat ze die nacht had gevoeld.