Een vreemde sorteerceremonie

De kasteeldeuren kwamen in zicht en zwijgend volgde Lynn professor Anderling de grote hal in. Tientallen gezichten keken haar verbaasd aan. Lynn wende haar blik af: ze kon wel door de grond zakken. Vlug keek ze naar de grond, die plotseling héél interessant leek geworden. "Kom, kom. Ik heb niet alle tijd," zei professor Anderling vriendelijk, maar dwingend.
Lynn haalde opgelucht adem toen ze de lange hal door gingen, en ze was nog zo in gedachten over net dat ze amper merkte dat ze een kamertje binnen gingen. "Ga maar zitten."
Verdwaasd keek ze op en schrok van de grote ruimte. "W-wa.. Oh, zitten. Ja, begrepen." mompelde ze en ze plofte op één van de antieke lederen stoelen neer.
"Zo, Mancaster. Vreemd hé, dat je in het laatste jaar instroomt?" begon Anderling. Lynn knikte, "Op het Ministerie zijn de Dreuzeltelgen niet allemaal geregistreerd door de problemen met jeweetw- Voldemort. Maar die tijd is gedaan. We zullen je de hoed op zetten om je in te delen.
Het leek me beter om dat hier te doen, want het lijkt me een beetje gênant als je tussen de eerste jaars moet gaan staan."
Lynn bewoog haar hoofd nogmaals op en neer.
"Juist. Ik pak even dat ding, waar lag die ook al weer... Aah, daar!" De hand van de vrouw graaide naar de hoek, en toen ze hem weer in beeld bracht kwam een stoffige hoed te voor schijn. Hij zat vol kreukels en vouwen en hier en daar had hij een verbrand plekje. "Sorry, hij is in de brand gestoken door Vol- nou, hem dus."
Lynn bekeek het ding vreemd, besefte dat ze daar over iets had gelezen en voelde de zenuwen in haar buik tintelen. "Praat hij echt?" flapte ze er uit.
"Ja, hij praat echt." zei professor Anderling. Ze zette de hoed op Lynn's hoofd. Hij zakte tot het puntje van haar neus, omdat ze niet zo'n breed hoofd had.
"Ah, dat is leuk. Een vreemde. Je doet me niet denken aan een Dreuzel, maar je beweert het te zijn? Ik zal je geloven. Pratende hoeden zijn goedgelovig. Ik zie een probleemzoeker.."
"Ik ben geen probleemzoeker!" onderbrak Lynn de hoed zacht, maar die ging door.
"maar wel met moed, al hoewel je dat op het eerste gezicht niet denkt. En.. zie ik daar nou een een tikkeltje achterdocht? Niet snel vertrouwen in mensen, maar wel trouw als ze iemand mag.. Ook wil je graag leren, ja.. Je wil graag leren. Ik plaats je in.... ZWADD.."
"Nee!" riep Lynn deze keer een stuk feller.
"Geen Zwadderich? Je mag dan wel moedig zijn: je bent te laf om te zijn wie je bent.. Enkel voor haar vrienden, enkel voor de 'dapperheid'.. Oh, wat ben jij lastig. Ik hou het toch echt op Zwadderich, eigenwijs heksje dat je bent." De hoed fronste.
"Ik wil geen Zwadderich, echt niet. En ik ben al lang geen heksjé meer!"
"Eigenwijs, zoals ik al zei. Wat zie ik daar nou? Nee.. dat kan niet."
"Wat kan niet?" De hoed reageerde niet.
"Nou, we plaatsen je in..."