8

"Goede middag, politie" twee mannen met een politiepak staan voor de deur "goedemiddag, kom binnen!" Charlotte laat de mannen binnen. "Vertel eens mevrouw, wat is er gebeurd?" vraagt de man met een enorme snor "ja, mijn dochter en zoon zijn verdwenen" de man die nog niets heeft gezegd kijkt geërgerd naar Charlotte "hoe bedoeld u, verdwenen?" Nina kijkt hem aan "logisch toch, ze zijn weg! Gewoon weg! Nergens te bekennen. Niet bij de buren, niet in de tuin, gewoon weg!" hysterisch zwaait ze met haar armen Charlotte en de twee politieagenten kijken haar aan.
"Dus jullie hebben al gezocht?" vraagt de man met de snor "ja natuurlijk" zegt Charlotte en Nina rolt met haar ogen "en wanneer hebben jullie ze voor het laatst gezien?" Nina denkt na "eigenlijk gewoon gisteravond, we sliepen samen in haar kamer" Charlotte knikt "sinds gisteren wonen we hier ook, dit was de eerste keer dat we hier sliepen" de agenten knikken.
"Vonden de kinderen het leuk om hier te wonen?" vraagt de ene met de snor "mwa, in het begin niet maar uiteindelijk vonden ze het wel goed. Bo vond het het moeilijkst" zegt Charlotte en Nina knikt. "Nou, is er dan niet een grote kans dat ze zijn weggelopen?" vraagt de stillere agent "nou dat wilden wij nou juist van u weten. U bent toch politieagent!" Nina kijkt de man boos aan "ja, euhm nou ik neem aan dat dit wel de gevolgen zijn van verhuizen. De kinderen vinden dit huis dus niet leuk en daarom zijn ze weggelopen" de man met de snor klinkt niet echt zelfverzekerd "maar mijn zoontje is 7!" Charlotte zucht "u denkt waarschijnlijk dat mijn kinderen helemaal gestoord zijn maar dat valt echt wel mee!" de politieagent knikt "oké, nou wij weten genoeg. Ik bel u wanneer we een spoor hebben!" de man staat op en de andere volgt. Nina kijkt naar Charlotte, die mannen zijn gek! Charlotte laat de mannen buiten "nou, goedemiddag dan maar" zegt ze, de mannen knikken "ja, u ook! U krijgt nog een bericht van ons" Nina knikt en kijkt de mannen na, ze stappen in een politieauto en rijden weg. Nina en Charlotte zuchten.