HOOFDSTUK 28 – Mijn moeder

Ik liep naar de klif waar Bella was gesprongen. Ik keek naar de afgrond en de rillingen liepen over mijn rug. Ik zou het niet hebben gedurfd hoor, om hier te springen. Ik bewonderde Bella daarom ook.
Ik ging ergens tegen een boom aan zitten. Ik staarde voor me uit terwijl Michael en Bella naast me gingen zitten. Hij legde een hand op mijn been en ik sloot mijn ogen. Een traan rolde over mijn wang.
‘Alles is terug gekomen, alles wat mijn moeder heeft gedaan’, zei ik. Michael en Bella waren stil en ze zouden naar mijn verhaal luisteren. ‘Toen we pas in dat dorpje in Engeland gingen wonen werd al snel bekend wie de seriemoordenaar volgens het dorp was. Hij had voor kleine dingen gezeten, maar de meesten mensen geloofden dat hij vijf meisjes had vermoord. Daar ontmoette ik jouw Michael en we gingen echt leuk met elkaar om. Ik voelde me veilig en ik kon je alles vertellen.
Toen ik ontdekte dat mijn moeder had met die seriemoordenaar voelde ik me zo verraden. Ze had mijn vader verraden en haar gave, maar dat ze van mij verwachtte dat ik hem zou zien als mijn vader vond ik het ergst. Als ik hem geen papa noemde werd ik geslagen en dat vond ze leuk. Ik kende haar niet meer.
Toen mijn vader thuis kwam van zijn zakenreis heeft ze het gelijk aan hem verteld. Mijn vader was er kapot van en oma en ik hebben geprobeerd hem te troosten. Hij besloot gelijk om te scheiden en mij daar weg te halen.
Het werd helemaal erg toen heel het dorp van die stomme relatie wist. Niemand wilde meer met mij omgaan, behalve jij Michael. Ik voelde me zo alleen op deze wereld. Niemand begreep dat ik niks met hem te maken moest hebben. Ik was daarom ook blij dat hij en mijn moeder werden opgehaald door de heldemonen toen ze dood waren. Mijn moeder smeekte om vergeving terwijl haar vriend alleen maar lachte. Niemand had hem kunnen pakken en hij zou niet alleen in de hel zijn, idioot.’
Ik veegde de tranen van mijn wangen. Dit was de eerste keer dat ik iemand vertelde wat me was overkomen in Engeland. Zelfs mijn vader en mijn oma durde ik niks te vertellen. Het deed te veel pijn. En oké, ik vertelde nu alles aan geesten, maar zij zouden niks door vertellen en ze begrepen alles, alles. Zij zagen het meest van de wereld.
‘Luchte dat op?’ vroeg Bella. Ik knikte en ik stond op.
‘Morgen is het weekend en dan wil ik een reading geven voor de Cullens’, zei ik vastberaden. ‘Ik wil dat jullie erbij zijn, allebei. Dat moet eigenlijk ook wel, want zonder geesten geen reading. Ik spreek nog wel met Edward af hoe laat ik er moet zijn.’