006. Leila.

Ik kijk rond. Milah is net weggelopen. Ze lijkt me wel heel aardig. Ik zal haar als laatste vermoorden. Ik hoor kreten van uitputting, geluiden van zwaarden die elkaar raken, niks bijzonders. Nou ja, zoals je hier zou verwachten. 'Hey', hoor ik opeens achter me. Het is het meisje uit 7. 'Ik ben Mae.' Voordat ik iets zeg, denk ik diep na. Is zij de moeite waard om tegen te praten? Ik kan het me niet herinneren en zeg toch maar iets terug. 'Hey, hoe is het?' 'Het gaat wel goe-' Ruw wordt ze onderbroken door het meisje uit 2 dat Mae omduwt. 'Waarom moet je dat nou doen?!' zeg ik tegen haar. 'Wat nou, mietje?!' zegt ze daarop.
'Wat is hier aan de hand??' klinkt een stem achter ons. Tegelijk draaien we ons om. Het is Milah. 'Zij duwde Mae om!' roep ik. 'Zij hoefde zich er niet mee te bemoeien!' 'Vraag anders wat Mae er van vindt.' Weer draaien we ons tegelijk om, maar Mae is weg.