Bruine honden en grote kastelen

"We zijn er, Lynn!" Een meisjesstem wekte Lynn uit haar slaap. Ze opende haar ogen en geeuwde. "Hu, waar zi... oh, Hogwarts!"
Direct begonnen de 'beestjes' in haar maag weer te krioelen.Ze probeerde ze in bedwang te houden, maar het lukte niet bepaald. Ze was dus ook zeer blij toen de trein afremde.
"Wij gaan alvast. Professor Anderling wacht op het station op je," zei Ginny. Lynn knikte. Ze stond op en trok haar koffer uit het rek dat boven de banken gehangen was. Met een klap kwam het ding op de grond terecht, en ze zag dat er iets anders mee glipte.
Saphyr's kooi trok ze, een stuk voorzichtiger, uit het rek. Ze zette de ijzeren constructie net buiten de coupe en dook toen onder de banken.
"Ah, daar is het." Triomfantelijk trok ze een stuk stof onder de bank vandaan. "Ik kom er aan, Saph.. SAPHYR?" Een angstig gekir kwam uit de gang.
Lynn trok haar hoofd vliegensvlug weg, waar bij ze die hard tegen de rand van de bank aan stootte. Hysterisch dook ze naar de kooi, klemde haar hele lichaam er over heen en staarde hetgeen wat Saphyr had getracht aan te vallen aan. Een bruine Labrador stond hijgend toe te kijken. "Grwl.. Wraf." Hij blafde kort.
Niet lang daar na kwam een blonde jongen uit een coupe rennen. "PEETA, HIER!"
Hij bekeek het slachtoffer van zijn dier, en richtte toen zijn blik op Lynn. "Ah, Mancaster. Ik zal me als een nette tovenaar gedragen en sorry zeggen." Hij grimaste.
"Waarom een hond?" vroeg Lynn kortaf.
"Gevonden."
"En jij neemt hem mee?" Nu was het Lynn die grijnsde. Ze mocht dan niet veel weten over de Harry Potter boeken: de tijd dat ze hier in 'de toverwereld' is geweest, heeft ze heel veel geleerd over alles.
"Ja. Ten eerste, ik ben niet triest, al hoewel Pottertje je dat waarschijnlijk wel aan probeert te leren. Ten tweede, ik kan wel wat gezelschap gebruiken."
Hij streelde de grote hond over zijn hoofd en richtte toen zijn toverstok op het dier. Even hield Lynn haar adem in, maar toen zag ze dat Draco enkel een riem aan de halsband toverde.
"Succes. En kom niet in Zwadderich alsjeblieft." Draco trok zijn gewaad goed, draaide zich om en liep op de typische 'Draco-manier' weg: vol arrogantie.
Lynn keek het joch nog even na.. Hij was zo vreemd, maar ergens mocht ze hem wel.
Ze krabbelde omhoog, en greep Saphyr' zijn kooi en haar hutkoffer. Daarna liep ze ook de kant op, waar Draco heen was gelopen.
Een leeg station lag voor haar voeten.


"Welkom, Gwendolynn Mancaster!" Een streng kijkende, oude vrouw was de enige die nog op het station aanwezig was. Haar versleten hoed bungelde een beetje voor haar ogen. "Wat ben je laat. Geen Potter-acties mag ik hopen? Waarschijnlijk niet, want ik zie - gelukkig - geen bloed."
Lynn bekeek de vrouw goed, en kwam tot de ontdekking dat er een klein glimlachje op het gezicht door kwam. Dit moest professor Anderling zijn, daar had Ron haar uitgebreid over verteld.
"Noem me maar Lynn, me- Professor."
"Helemaal goed, maar het is - en dat is je misschien al opgevallen - een gewoonte op Hogwarts, dat we leerlingen bij de achternaam noemen. Nou, vooral in de lessen dan."
Lynn knikte. Ze zette een stapje dichterbij professor Anderling, die duidelijk aanstalten maakte om weg te gaan.
"Kom maar mee, Mancaster." Ondanks haar leeftijd, begon ze behoorlijk hard te lopen. Het koste Lynn moeite om haar bij te houden.
"Waar gaan we heen, professor?"
"Wat dacht je van mijn kantoor? Ik mag hopen dat je graag gesorteerd wilt worden?"
Ohja, sorteren. Aan de ene kant had Lynn daar erg veel zin in, maar aan de andere kant was ze enorm bang voor wat er komen ging. Waar zou ze terecht komen?
"Kom, kom. Een beetje sneller." Professor Anderling was zonder dat Lynn het gemerkt had, een heel stuk voor komen te lopen. Gauw versnelde Lynn haar pas.
"Is dat.." vroeg ze verbijsterd toen het grote kasteel duidelijk in zicht kwam.
".. dat is Hogwarts ja." vulde Professor Anderling haar aan.
"Wauw.." Het klonk heel sullig, besefte Lynn later, maar 'wauw' was het enige wat ze op dat moment kon uitbrengen.
Hermelien had verteld dat het enorm was, en de andere hadden ingestemd, maar dat het zo groot zou zijn..