102.
Hij sloeg zijn arm om mij heen, ik haalde hem weg. Hij noemde mij schat en dat liet ik maar voor wat het was. Ik ben samen met Bill gaan winkelen, hoe had ik het ook anders kunnen bedenken. We zijn daarna nog naar een terras geweest en hebben daar een drankje gedaan. Hoe attent hij ook wilde zijn, ik heb de drankjes uit eindelijk betaald. Inmiddels waren we al twee uur op de kamer van Tom. Bill stond op en wilde gaan. ‘Ga je mee Audrey?’ Ik knikte van niet. Tom legde zijn hand op mijn knie.
Bill point of view
Ik stond op om te gaan, na twee uur vond ik het wel goed genoeg. Audrey en Tom hebben elkaar alleen maar aangestaard en een knuffel gegeven. Zou dat door mij komen? ‘Ik ga.’ Ik stond op en vroeg of Audrey mee wilde. Ze wilde niet mee, dus ik gaf haar en Tom een knuffel. ‘Audrey, ik was blij dat je er vandaag was. Als ik uit de kliniek kom kunnen we misschien meer als vrienden doen!’ Ik knikte even. Ik wilde echt niet naar die kliniek. Ik moet daar 6 maanden lang blijven, niemand kan ik zien, geen optredens en nog beter geen Tom of Audrey.
Als ik niet gek was dan wordt je dat daar wel. Ik snap niet dat je geen bezoek mag laten langs komen. De eerste twee weken mag je 1 keer iemand langs laten komen, daarna mag het alleen op verzoek.
Audrey point of view
Vandaag heb ik het wel leuk gehad met Bill. Hij was minder aanhankelijk en snapt nu dat het zijn fout was en dat hij het ook uitgemaakt heeft. Misschien kunnen we omgaan met elkaar als vrienden, hopelijk ziet hij mij dan ook zo. ‘Waar denk je aan?’ Tom ging mijn zijn hand door mijn haar heen. Ik keek hem aan, recht in zijn ogen.
Reageer (1)
jeetje... stopt ze hier! gemeen!
1 decennium geledenIk had dit hoofdstuk even over het hoofd gezien...