004. Mae.

Ik loop snel weer terug naar Anne. Onderweg naar Anne zie ik een jongetje van district elf keihard vallen. Snel loop ik naar hem toe. 'Gaat het wel?' vraag ik bezorgd. 'Ja hoor, het gaat wel, dankjewel,' zegt hij terwijl ik hem overeind help. 'Ik ben trouwens Mae.' 'Ik ben Mert.' 'Leuk om kennis te maken.' 'Insgelijks', zeg ik dan daarop. Dan loop ik weer snel verder naar Anne. 'Waar was je nou?' vraagt ze. 'Ik was even naar de wc,' lieg ik. 'Nou, oké dan, we moeten snel verder als we willen winnen.' 'Oké...'
Uren en uren keihard trainen we totdat het me begint te vervelen. 'Ik neem even pauze, oké? ' Ik wacht niet op haar antwoord en loop gewoon weg. Naar wie zal ik toegaan? Oeh, ik ga Mert weer zoeken, hij lijkt me wel aardig. Ik zoek en zoek en zoek overal, maar ik kan hem niet vinden. Ik ga maar terug naar Anne. Als ik weer bij de plek waar ik haar had achtergelaten aankom, is ze weg. Vast op de wc, denk ik bij mezelf. Dan maar wachten.. Waarom is het leven zo zwaar?