10

Tijdens de lunch ging ik weer bij Clemmie en Arabella aan de tafel zitten, en vertelde hen over het ‘verhoor’ van mijn biologieleraar. Plotseling werd ik op mijn schouders getikt. Ik keek achterom en zag een twee grote, brede, gespierde mannen in zwart pak met oortjes in staan. Er liepen hier wel meer bodyguards rond, dus ik dacht dat ze de verkeerde te pakken hadden. Ik wou dit hen net uitleggen (heel langzaam, want de meeste bodyguards zijn ongelooflijk dom), toen één van hen in zijn oortje zei: ‘Ja, meneer Bosschen, we staan achter haar.’ Hij sprak tegen mijn vader.
‘Wat heeft dit te betekenen?’ vroeg ik verontwaardigd.
‘Heeft uw vader u niet bericht, mevrouw?’
Ik pakte het ‘afgedankte’ mobieltje uit mijn zak. Ik had inderdaad een smsje. Ik had het niet opgemerkt, want ik had tegenwoordig mijn mobiel op trillen staan, maar meestal merkte ik het niet als hij trilde. Ik opende het bericht.

Van: Papa
Aan: Aurelia
Aurelia, we hebben teveel bedreigingen ontvangen, omdat we gestopt zijn met 4CALLED. Je hebt vanaf nu 2 bodyguards. Kus.

Kut. Het was algemeen bekend dat bodyguards niet in staat waren zich te mengen met de menigte, zodat ze altijd in een cirkel van 3 meter om jou heen waren, en ze waren bijzonder opdringerig. Snel smste ik terug.

Van: Aurelia
Aan: Papa
okee. Ze staan nu achter me, maar dat hoorde je waarschijnlijk net. Maar moest dat persé? Denk je echt dat ze in een kostschool gaan doordringen omdat jullie gestopt zijn?! Naja. X.

‘Ik heb het bericht gezien,’ zei ik zonder om te kijken, en ging verder met eten.
Na een kwartier stonden ze daar echter nog.
‘Wat staan jullie daar?’
‘U moet ons een order geven, mevrouw.’
‘O. Okee. Ga maar bij die andere bodyguards aan de tafel zitten.’
De andere bodyguards leken er helemaal geen problemen mee te hebben. Ik hoorde ze na een paar minuten al luidkeels de voor en tegens van rubberkogels bespreken. Sukkels.

Na de lunch bekeek ik mijn rooster, en kwam tot de niet zo prettige conclusie dat we nog 2 uur scheikunde hadden. Als je iets kapot wil hebben, laat mij dan aan de slag gaan in een scheikundelokaal en je weet zeker dat je een nieuw lokaal nodig hebt.
Bij scheikunde aangekomen ( ik was alweer te laat ), moest ik op de enige lege plek, naast dezelfde jongen van biologie zitten. Ik zat ook nog helemaal vooraan, ongeveer ín de leraar, die praatte met consumptie. Het begon al goed. De hele 2 uren zat de jongen op het uiterste puntje van zijn stoel, zo ver mogelijk uit mijn buurt. Ik had allang besloten hem gewoon te negeren, en vooral niet op te kijken, zodat ik nog een beetje droog het lokaal uit kwam. Na 2 lange, martelende uren mochten we eindelijk weg. Ik was als eerste de klas uit, maar eenmaal in de gang botste ik tegen meneer kanariepak, die vandaag een mosgroen jagerspak droeg, met een oranje ribbroek. Ik kon het niet laten om te grinnikken.
‘Zo mevrouw Smith, op zoek naar problemen ?’ Klootzak.
‘Nee meneer, ik moet gaan meneer, dag meneer.’
Met mijn beste neutrale gezicht en met gestrekte armen snelwandelde ik gang uit, op weg naar mijn kamer. Onderweg sms’te ik Arabella en Clemmie of ze ook al uit waren. Maar ze moesten nog 2 uur.
Al aan het begin van de gang kon ik zien dat er iemand bij onze deur stond. Snel sprong ik het verlaten kantoortje van Krebbe in, en gluurde om het hoekje.