O98.
Aan het ijsberen was Bill, hij was zenuwachtig, maar waarvoor wist ik niet. ‘U moet het ziekenhuis verlaten, het bezoekuur is voorbij.’ Ik knikte even en gaf hem een kus op zijn hand. Ik zwaaide naar Tom en hij keek mij zielig aan. Hij wilde niet dat ik weg ging, ik wilde hem niet verlaten. ‘Morgen kom ik terug, lieverd. Ik beloof het je, ik ben er elke dag!’ Hij knikte en de dokter kwam al snel naar mij toe. ‘Bent u mevrouw Kaulitz?’ Ik knikte van niet. ‘Dat is zijn moeder, ze komt morgen, ze moest ver reizen.’ De dokter knikte even. We gingen even zitten bij het restaurantje en namen iets te drinken. Ik staarde naar mijn cola.
‘Je maakt ons kapot, denk even na. Ze wil het zo niet!’ Boos keken ze elkaar aan. ‘Moet ik dan stoppen met de band, is dat wat je wilt?’ Weer werd er weg gekeken. Tom knikte even. ‘Misschien wil ik wel stoppen met de band, kan ik een gezin opbouwen met de vrouw waar ik van houdt en om geef!’ Woedend keken ze elkaar aan. ‘Jij kan niet om een vrouw geven, Tom!’ Hij rende weg.
Bill point of view
Ik weet niet wat er aan de hand is met Audrey, maar de hele dag doet ze al raar. Op sommige momenten lijkt ze heel helder en op andere momenten juist niet. Ik legde mijn hand op haar schouder en keek haar aan. ‘Gaat het wel goed met je? Ik snap dat het heel heftig is, wat er nu allemaal speelt. We moeten sterk in onze schoenen staan en er voor elkaar zijn.’ Verbaasd werd ik aangekeken.
Reageer (1)
JA! Bill is erbij! Nu gaat hij de wind van voren krijgen van Audrey!
1 decennium geledenSnel weer verder! Bijna bij de 100!!