Chapter 8

Lotte Thoren

Mijn hand zweeft nog even voor de deur, voordat ik erop klop. De laatste kamer alweer. Kamer 4.
Als er geen reactie komt, duw ik de deur zachtjes open. Als ik verder naar binnen loop, valt de deur achter me dicht.
"Shit," Fluister ik in de enorme duisternis. Voorzichtig schuifel ik verder de kamer in. Op de tast zoek ik de bedden. Maar voor ik die gevonden heb, blijft mijn voet achter een tas hangen. Met een enorme bons kom ik terecht op de vloer en een zachte kreun ontsnapt uit mijn mond.
In het middelste bed schiet iemand omhoog. Het nachtlampje knipt aan. 2 voeten belanden op de grond naast het bed. Snel komen de voetstappen dichterbij.
"Lotte?! Gaat het?!" Stefan's stem klinkt verbaasd en bezorgd.
"Ja hoor." Snel ga ik rechtop zitten.
Daar staat hij dan: blote voeten, joggingbroek, geen shirt en warrige haren. Te sexy voor woorden. Zijn knieën knakken wanneer hij naast me knielt. Zijn hand rust op mijn knie en zijn duim streelt die knie.
"Lotte?" Klinkt Ron's slaperige stem vanuit een ander bed. "Wat doe jij hier?" Vanuit het bed glijdt zijn blik van Stefan naar mij en weer terug. Hij wiebelt veelzeggend met zijn wenkbrauwen.
"Nou, eigenlijk kwam ik jullie wakker maken. En dat wilde ik subtiel doen, maar volgens mij is dát niet helemaal gelukt." Snel probeer ik me uit deze gênante situatie te redden.
"Nee, dat kun je wel stellen. Maar, we zijn wel wakker." Stefan glimlacht me tegemoet. "Heb je je eigenlijk ergens pijn gedaan?"
"Nee hoor. Maar, back to the point. Over ongeveer 20 minuutjes verwacht ik jullie aan de ontbijttafel.
Ron Vlaar laat zich weer terug in zijn bed vallen. "Dat betekent nog 20 minuten slapen," Murmelt hij.

Hoofdschuddend gris ik mijn tas van mijn bed. Terwijl ik de kamer uitloop, check ik of alles erin zit. Als ik langs kamer 4 loop, valt me op dat de kamerdeur open staat. Ik leg mijn hand op de deur en duw deze iets verder open. "Hallo?" Roep ik naar binnen.
"Hey, kom verder!" Klinkt Stefan's stem uit de badkamer. "Bijna klaar!" Hij komt de badkamer uitgelopen en gooit zijn toilettas in zijn weekendtas. "Klaar."
"Let's go than," Ik loop de kamer weer uit en loop samen met Stefan naar de ontbijttafel.

Een half uurtje later sta ik voor het hotel te wachten. Mijn hele team staat al klaar, behalve Dirk Kuyt.
"Nou ja, hij zal zo wel komen. Ondertussen geef ik jullie alvast een blauwe bandana. Wij zijn namelijk team blauw. Van mijn part bind je hem om je pols, als je hem maar bijhoudt. En hier heb ik een kaart. Wie wil de kaart lezen?"
Joël Veltman staat nog net niet voor mijn neus te springen.
"Dat wordt dus Joël."
Ondertussen is ook Dirk gearriveerd. Met een geïrriteerde blik neemt hij de bandana van me aan en stopt hem meteen in zijn broekzak.
Ik draai me om en rol met mijn ogen.
Arjen klopt op Dirk's rug en samen lopen ze achter de groep aan.
Joël heeft te veel plezier in het kaartlezen en loopt voorop als een klein kind. Zijn ogen groot van het plezier. Stefan en Ron lopen naast hem. Samen met Leroy Fer en Jasper Cillessen loop ik achter het drietal aan. Achter ons lopen Arjen, Dirk en Klaas-Jan Huntelaar.

Al snel zijn we bij het eerste spel. We hebben de spellen aangepast aan de activiteit die we straks gaan doen. De eerste is een evenwichtsbalk.
"Jongens! Dit is het eerste spel!" Joël draait zich triomfantelijk om naar de rest.
"Dat klopt. Dit is het eerste spel van de 4 spellen die er zijn. Dit is een evenwichtsbalk."
Op een klein grasveldje ligt een lange balk.
"Dus, iedereen gaat over de evenwichtsbalk. En als dat lukt, krijgen jullie een puzzelstukje. Ga u gang!" Met mijn armen wijs ik naar de evenwichtsbalk. "Maak even een rij en dan neem ik de tijd op."
De jongens lopen de evenwichtsbalk zonder moeite. Alleen Dirk keek even geërgerd, maar uiteindelijk zag hij er de lol wel van in.
Ik overhandig het eerste van de vier puzzelstukjes aan Jasper en schrijf de tijd op op mijn notitieblok.

Al snel zijn we weer op weg naar het tweede spel. Dat spel speelt zich midden in de stad af. Bij een café lopen we naar binnen en we lopen door naar een binnenplaats achter het café.
"Oké, jongens. Bij de activiteit van straks moeten jullie ook snel zijn. Dat gaan we hier oefenen." Ik wijs naar het lange bandenparcours dat achter me ligt. "Jullie rennen zo snel als jullie kunnen door de banden. Let erop dat jullie in alle banden stappen, anders krijgen we strafpunten. Als jullie door de banden zijn geweest, rennen jullie terug en tikken de volgende aan. Dan pas mag die vertrekken. Nog vragen?"
De jongens hebben geen vragen en leggen het parcours verbazend snel af. Terwijl we een drankje doen, noteer ik weer de tijd en geef ik het tweede puzzelstukje aan Jasper.