Anna •12

Zouden mensen eigenlijk nog wel proberen om het kasteel te betreden? Anna dacht niet dat er nog maar iemand in Arendelle was, het lag te dicht in de buurt van het kasteel waardoor het bedolven was onder de sneeuw - dat was het tenminste zo geweest, de laatste keer dat ze er was. Ze miste het thuis, ook al had ze het al die jaren dat ze binnen had gezeten verafschuwd. En toen ze eindelijk naar buiten was gegaan, had alles perfect geleken - maar binnen een seconde, was de realiteit onthuld en hel losgebarsten. Elsa was weggerend en liet overal kou achter, Anna had geen idee gehad wat ze moest doen. Zij had automatisch de leiding gekregen als de prinses, het enige wat logisch had geleken - was achter Elsa aan gaan. Ze was haar zus en eindelijk snapte Anna waarom Elsa al die tijd in haar kamer zat, maar haar geweldige idee dat zij Elsa kon ompraten om weer terug te komen naar Arendelle - was misgegaan en nu zat ze hier voor wie weet hoe lang.
Na een paar rondjes, rond geschuifeld te hebben - zakte Anna weer neer naast het vuur. Haar benen konden niet lang haar gewicht houden en de kou bekroop haar sneller als ze rond liep, ook al zou het haar spieren warm moeten houden. Bij het vuur was het vertrouwder, kon ze proberen de kou te negeren en zich te focussen op de warmte. Ze sloot haar ogen en zag de warme kleuren achter haar oogleden dansen. Soms begon ze zich af te vragen, hoe lang het voor een mens duurde om dood te vriezen. Het was één van de ergste gedachtes die ze in de torenkamer kon krijgen, maar heel soms dwaalde haar gedachten er toch naar af. Een paar weken? Maanden? Het was niet dat ze dood wilde, maar hoe lang zou ze hier nog kunnen overleven? Ze had al de mogelijkheid om zelf te ontsnappen afgekeurd, ze had geen energie meer - de kou had alles weggenomen en het vuur gaf niet genoeg warmte af om 't terug te brengen.