De Zuidelijke Waterstam - 54

“Tot nu toe is er één persoon over wiens lot ik nog een paar dagen wil nadenken, maar verder heb ik iedereen vrijgelaten, of toch op z’n minst voorlopig.”
“Voorlopig? Gaat u hen dan terug de gevangenis in sturen? Maar…”

“Ik stuur hen alleen terug als ze nog iets verkeerd doen.” Ik keek naar de groep. “Wat ik verder nog wou zeggen, behalve wat ik vanochtend heb aangepast aan de regels van de commandant, heb ik nu nog over twee dingen goed nieuws voor jullie.” Ik glimlachte. “Ten eerste, Sicho heeft me laten weten dat jullie morgen normaalgezien de belastingen moeten betalen.” Er ging geschrokken gemompel door de groep. “Ik heb besloten dat jullie twee keer geen belastingen moeten betalen.”
“En daarna?”, schreeuwde iemand meteen.
“Alle stammen moeten belastingen betalen, dus dat geldt ook voor jullie”, zei ik kalm. “Maar ze zullen in ieder geval lager zijn dan wat de commandant eiste. Ik stuur vanavond nog een brief naar mijn zuster om te overleggen over welk bedrag het precies zal gaan.”
“Maar we hebben al veel te veel betaald altijd en…”
“Dat weet ik, en de commandant heeft ook het geld achtergehouden dat was gestuurd voor de opbouw van de stam. Ik beloof dat we zo snel mogelijk een manier zullen zoeken om jullie dat terug te betalen.”
“Jullie blijven ons gewoon onderdrukken!”, schreeuwde iemand.
“Het is niet onze bedoeling iemand te onderdrukken”, zei ik. “Niet van mij en niet van mijn zuster. Ik weet dat de commandant dat heeft gedaan en dat spijt me. Maar dat is niet wat ik wil, hoewel ik wel een zekere controle wil houden.”
“Dat is gewoon een ander woord voor onderdrukking.”
“Nee, dat is het niet. We houden een zekere controle over alle stammen en ik beloof dat ik de controle hier zo snel mogelijk zal afbouwen tot de controle die we gemiddeld over stammen houden.”
“Mensen, alsjeblieft”, zei Sicho. “Zien jullie dan niet wat prinses Lizzie al gedaan heeft? Ze is hier nog maar een dag, maar ze heeft meteen de macht van de commandant beëindigd, we mogen langer buiten blijven, er zijn eindelijk weer mannen gaan vissen, plots mag iedereen verzorgd worden en krijgen twee meisjes ook nog eens helingslessen. En dat op één dag tijd. Hoeveel gevangenen heeft ze vandaag wel niet bevrijdt? En ze heeft net beloofd iets te doen aan de belastingen.”
“Ze windt je om haar vingers, Sicho, maar er stonden wel de hele dag soldaten om het dorp heen.”