Now hold me tight.

‘Toen ik dertien was, had ik een vriendje. We waren super close, we waren echt twee handen op één buik om het zacht uit te drukken. Als hij één woord zei, wist ik meteen wat hij bedoelde en omgekeerd. Uiteindelijk hadden we allebei toegegeven aan onze gevoelens voor elkaar en werden we een koppel. Ik was nog nooit zo gelukkig geweest in mijn hele leven. Alles leek gewoon perfect, maar toen op een avond kwam hij huilend naar me toe. Ik vroeg hem wat er was, maar er kwam alleen wat vaags uit. Later bleek dat hij en zijn broer zware ruzie hadden gekregen omdat hij naar Alex z’n zin te veel dronk. Ik zei dat Alex gelijk had, want ik had hem gebeld voor een uitleg. Toen ik dat zei gaf Dan me nog een laatste kus. En daarna ging hij weg. De volgende dag kreeg ik sms van zijn broer dat ik naar het ziekenhuis moest komen. Danny had een overdosis drugs, pillen en drank genomen. Hij was dood. Daarna ben ik dus naar hier verhuisd, ik heb de dood van Danny vorig jaar eindelijk kunnen verwerken en bouwde verder een nieuw leven op. Nu had ik hier een vriendje, maar het begon stroef te lopen. Dus na negen maanden maakte ik het uit. En toen ik wakker werd had ik een sms van hem. Allemaal heel vaag, Maar ik wist wat hij bedoelde, hij bedoelde dat hij zelfmoord wou plegen.’ Even begin ik te slikken om de tranen achterwege te laten, het verhaal begint nu pas tot me door te dringen. De jongen heeft zijn arm om me heen geslagen. ‘Rustig, ga verder?’ Ik zucht en slik nog wat tranen weg. ‘Toen we bij hem thuis aankwamen, ik en wat vrienden. Lag hij in zijn bed, hij had een overdosis slaappillen genomen. Nu ligt hij in een coma, en hij heeft maar vijf procent kans op overleving meer aangezien hij daarnet alweer een hartstilstand kreeg. De dokters zeiden dat het al zijn vijfde hartstilstand was en dat de volgende zijn laatste zou zijn. En zijn overlevingskansen dalen dus… En als hij al wakker wordt, dan is de kans miniem dat hij weer helemaal hersteld.’ Hij kijkt me geschrokken en vol medelijden aan. ‘En daarom ben jij de enige, behalve mijn moeder, in Manchester. Die weet over Dan. Ik wil geen medelijden, hoe erg het wel niet is. Het was zijn keuze, Alex en ik gaven hem altijd alles. Hij kwam niets te kort, maar hij verliet ons tijdens een ruzie. En wij waren niet degene die sorry moesten zeggen.’ Hij knikt. ‘Ik vind het erg voor je, maar ik wil niet zielig doen. Het is beter dat je er zo overdenkt dan dat het je kapot maakt.’ Ik knik en glimlach flauw. ‘Ik denk dat jij beter naar huis kunt gaan, je lip verzorgen. Het ziet er echt slecht uit.’ Hij lacht zachtjes en knikt. ‘Wat was je naam weer?’ Ik giechel zachtjes. ‘Julie, de jouwe?’ Hij lacht en steekt zijn hand uit. ‘Paul.’ Ik knik. ‘Verzorg je lip, Paul.’ Zeg ik terwijl ik nadruk leg op zijn naam. ‘Dan voel ik me eenzaam? Ga je niet mee.’ Ik lach zachtjes. ‘Van mama mag ik niet mee met vreemden?’ Hij lacht zachtjes. ‘Als ik je nu een snoepje aanbiedt?’ Fluistert hij in mijn oor, ik duw hem lachend weg tegen zijn borst. Even trekt hij een pijnlijk gezicht maar daarna begint hij ook te lachen. ‘Kom maar mee naar mijn huis.’ Hij zucht. ‘Van mama mag ik niet meegaan met vreemden.’ Ik lach zachtjes. ‘Ben ik nog een vreemde dan? Je weet mijn naam?’ Hij lacht. ‘Twenty questions, zodat ik je kan leren kennen.’ Ik lach en knik. ‘Mààr onderweg naar mijn huis?’ Probeer ik, hij lacht en knikt. We staan op en hij laat me een beetje leiden. ‘Familienaam?’ Ik lach zachtjes. ‘Taylor, jouwe?’ ‘Griffiths. Hobby’s?’ ‘Rondhangen in Manchester, Essex of Londen.’ ‘Rondhangen met vrienden en tekenen. Essex en Londen, ook niet bij de deur.’ Ik lach zachtjes. ‘Hoe oud ben je?’ ‘Nu ben ik zeventien. Jij?’ ‘Zeventien geworden, gisteren.’ ‘Hij schrikt even en lacht. ‘Leuke cadeaus gekregen?’ Ik schud mijn hoofd. ‘Mijn stiefvader moest werken, want hij heeft een café. Mijn moeder was op stap met vriendinnen en mijn vrienden hadden het druk. Zaterdag geef ik een feest, je mag komen… Als je wil?’ Hij knikt en lacht lief.
We hebben nog allemaal dingen gevraagd, het was best grappig. De domste vragen kwamen eerst. Ik neem snel de EHBO kit en loop naar de woonkamer. ‘Zullen je ouders het niet raar vinden?’ Ik schud mijn hoofd. ‘Mijn moeder komt pas vanavond laat thuis, ze heeft een vergadering. En mijn stiefvader ook, hij heeft een vergadering over het overnemen van één of andere zaak. Al de zoveelste deze week.’ Hij lacht en knikt. ‘Doe je t-shirt uit.’ Hij kijkt me geschrokken aan. ‘Uhm? Sorry maar-’ Ik onderbreek hem lachend. ‘Ik merkte daarnet dat je daar ook pijn had, t-shirt uit. Hij knikt en lacht blozend. Langzaam laat hij zijn t-shirt over zijn hoofd glijden. Mijn ogen springen bijna uit mijn hoofd. Hij heeft een mooie buik, licht gekleurd met een aantal spieren. Niet overdreven, maar wel genoeg om mijn aandacht te krijgen. Hij hoest zachtjes en ik kijk hem blozend aan. Zijn borst heeft een paar open wonden, ik neem wat ontsmettingsmiddel en spuit het op een watje. Voorzichtig laat ik het rusten op zijn borst, hij trekt zich even weg maar ik schuif gewoon dichter naar hem toe. Langzaam schuift hij ook dichter naar mij. Hij laat zijn armen op mijn rug en nek rusten. Ik laat mijn ene hand op zijn rug rusten en dop het watje op de wonden. Mijn vinger raakt zijn warme huid, zo zacht. Ik kijk hem aan en glimlach kort.