* Ashton

'Hey, met Ashton', zei ik toen de kiestoon overging in het gesprek. 'Hey dude', hoorde ik mijn neef aan de andere kant van de lijn zeggen. 'Wat is er aan de hand?', vroeg ik want mijn neef belde nooit zomaar zonder reden. Hij legde uit dat hij van plan was zijn vrouw mee uit eten te nemen, maar dat ze de kleine dan nergens kwijt konden. Of ik wel even wilde oppassen. Ik rolde met mijn ogen en steunde met mijn voorhoofd op mijn hand terwijl ik mijn ogen sloot. 'Wanneer?', vroeg ik geërgerd en ik bad vurig dat het niet die avond was. Dan zou Kathy immers komen. 'Vanavond', antwoordde mijn neef triomfantelijk waarna hij vroeg of ik het deed. Ik legde hem de situatie uit en hoopte dat hij het zou begrijpen maar het enige wat hij antwoordde was dat Kathy het vast wel leuk zou vinden en dan ze hem rond elf uur weer zouden komen halen. Ik was gek op het kleine jongetje, daar niet van, maar mijn oom had gewoon een slechte timing als het ging om het oppassen. Na heel wat twijfelen stemde ik in maar ik liet hem beloven dat hij hem echt voor elf uur zou komen halen. Hij stemde daarmee in en hing op. Geërgerd schudde ik even mijn hoofd. Mijn moeder kwam binnenlopen en keek me vragend aan bij het zien van de blik op mijn gezicht. 'Adam', beantwoordde ik de ongesproken vraag en ze knikte meteen begrijpend. Als het op mijn neef aankwam begreep mijn hele familie me meteen. Hij was gewoon wat apart, kon hij ook verder niets aan doen.

Ik opende de deur en Kathy keek me ondeugend aan. Ze had haar handen achter haar rug en ik probeerde stiekem te kijken wat ze deed maar ze draaide telkens weg. 'Wat is er nou?', vroeg ik op zeurderige toon maar ze schudde haar hoofd. 'Eerst naar binnen', antwoordde ze en ze liep langs me naar binnen, er goed voor zorgend dat ik niet kon zien wat ze aan het doen was. Ze trok haar jas uit en verstopte meteen hetgeen dat ze in haar hand had onder haar trui. Ik volgde haar als een hondje naar de woonkamer waar ze mijn moeder snel gedag zei en ze me snel weer de gang in duwde. 'Naar boven', zei ze alleen maar en ze trok me mee de trap op. Braaf liep ik haar achterna. Eenmaal op mijn kamer vertelde ik haar dat we straks moesten oppassen en ze knikte. 'Leuk', antwoordde ze enthousiast en ze ging op mijn bed zitten, nog steeds het voorwerp verstoppend. Met een zucht knielde ik voor haar neer en keek haar met smekende ogen aan. Ze grinnikte even. 'Leuk om je eens zo te zien', zei ze met een knipoog en ik gaf haar een speelse duw tegen haar schouder. Ze zuchtte, rolde even zogenaamd geïrriteerd met haar ogen en keek me daarna weer vrolijk aan. Zo was ze gewoon. Kathy was altijd vrolijk. 'Ik kan je niet langer in spanning houden, denk ik', zei ze en ik schudde meteen mijn hoofd. 'Dat kun je inderdaad niet', zei ik en ze lachte. Daarna trok ze eindelijk haar trui een stukje omhoog. Daaronder zat een klein pakketje. Nieuwsgierig pakte ik het onder de trui vandaan. Vragend keek ik haar aan. 'Maak maar open', zei ze en haar ogen schitterden van opwinding. Ik rukte het papiertje van het pakketje af en opende het doosje wat erin zat. Binnenin het doosje lag een glinsterende ketting die ik snel omdeed. Het was een hartje met haar naam erop. Ik zoende haar teder op haar mond maar ze trok zich al snel los om zelf een ketting onder haar kraag vandaan te halen. Het was dezelfde ketting, alleen dan met mijn naam erop. Het waren kettingen om te laten zien dat we bij elkaar hoorden. Toen dat tot me doordrong sprong er kippenvel op mijn armen en opnieuw zoende ik haar. Dit keer beantwoordde ze me gelijk en ik duwde haar achterover op het bed zodat ik bovenop haar kon liggen. Mijn handen gleden langs haar mooie, slanke lichaam en bleven liggen op haar heupen terwijl haar handen zich vastgrepen in mijn haar. Een kort klopje op de deur zorgde ervoor dat ik de zoen onderbrak. 'Adam is er', zei mijn moeder terwijl ze de deur op een kiertje zette. Met een kreun duwde ik me met beide handen van het bed af en stak mijn hand uit zodat Kathy zichzelf omhoog kon trekken. We liepen hand in hand naar beneden en daar stond mijn neef met dezelfde triomfantelijke grijns als altijd. Hij duwde het kleine jongetje in mijn armen en liep weer richting de deur. 'Veel plezier!', riep hij met een knipoog waarna hij de deur achter zich sloot. Ik keek even naar de slapende baby in mijn armen en zuchtte opnieuw. Dit ging nog een lange avond worden.