Jefferson •7

De windvlaag kwam van de top van de toren en raasde langs Jefferson en Killian heen, naar het begin van de trap. Jefferson had de reling beet gepakt, zijn knokkels wit en de kou negerend die door zijn lichaam heen ging vanaf het moment dat hij de reling van ijs had beetgepakt.
De windvlaag was precies op tijd gepland, met genoeg kracht om iemand van de grond te trekken. Alsof het wist dat iemand de toren was betreden. En iets zei Jefferson dat zij het wist. En nu Odette niet meer aan zijn zijde was, en nu zij wist dat ze hier waren - dan kon hij niet zo maar, doelloos de trap verder op lopen. Wetend dat Odette ergens achter hem was, misschien wel bij haar. En hij kon nu niet ook haar kwijtraken aan de hand van de ijs koningin, hij was Grace al kwijt.
'Ze is vast achter geraakt.' Zei Jefferson kalm, alsof ze niet verdwenen was in het kasteel van één van de gevaarlijkste mensen in de Enchanted Forest. 'Ik ga wel achter haar aan,' Ging hij verder, terwijl hij nu de ijzige reling los liet. 'Ga jij maar verder. We weten allebei dat je op weg bent naar je prinses, geen zin om nu te stoppen.' Jefferson stond op het punt om de eerste treden naar beneden te gaan, de wenteltrap weer af. 'We zien je wel bij het portaal.'